Evangelic Girl Is a Gun heet het vierde album van de Singaporese ‘glitchpop princess’ yeule, en het is dan ook een machinegeweer dat na dertig minuten knallen tot stilstand komt. Gelukkig is dat met het lekker scheurende en rockende hoogtepunt Skullcrusher. Maar met alleen knallen en elk nummer volproppen met beats maak je geen gedenkwaardige plaat, blijkt.
yeule’s doorbraak mocht plaatsvinden in 2022 toen hen het fascinerende Glitch Princess uitbracht, een lp die van A tot Z geplaveid was met een merkwaardige mix van pop, rock, industrial en een lichte stem die de vraag opriep of yeule echt bestond (ja dat deed hen) of een AI-fabricaat was (nee dus). Niet alleen was openingstrack My Name Is Nat Ćmiel een memorabele spokenwordtrack, de plaat barstte ook nog eens van de gevarieerde, inventieve, maar tevens weloverdachte songstructuren.
Opvolger softscars zocht, voorzichtig, ook naar andere muzikale paden, de één wat meer geslaagd dan de ander, maar al doende leert men. Een zoektocht gaat met vallen en opstaan en het leverde toch een prima genietbaar album op met hier en daar wat rustpuntjes in de vorm van strijkers en piano.
In dat licht bezien zou Evangelic Girl Is a Gun misschien als een volgend experiment bekeken kunnen worden. Maar een experiment is gedoemd te mislukken als niet alleen de overtuiging ontbreekt, maar de meeste tracks ook inwisselbaar zijn. Dan is het geen zoektocht meer naar wat wel werkt en wat niet werkt; dan is er eerder sprake van gemakzucht. Als er ook geen adempauzes ingebouwd worden, dan blijft de eerdergenoemde machinegeweer over.
Evangelic Girl Is a Gun begint overigens niet onaardig met het naar triphop neigende nummer Tequila Coma en zang die op goede momenten doet denken aan wijlen Dolores O’Riordan van The Cranberries. Het lekkere refrein van The Girl Who Sold Her Face heeft in de verte vibes van Garbage. Maar dan volgt een reeks van vrij middelmatige tracks die weinig inspirerend overkomen, alsof yeule ChatGPT om hulp heeft gevraagd. En dan is het einde van het korte album alweer snel in zicht. Het redelijke energieke titelnummer en het wél geslaagde Skullcrusher kunnen de meubelen niet meer redden.
Toegegeven, Evangelic Girl Is a Gun heeft te maken met hoge verwachtingen, maar die hoge verwachtingen heeft yeule, met haar ontegenzeggelijke talent, zelf gecreëerd. Hopelijk vindt ze de ambitie om hard terug te slaan.
