Ineens waren ze daar in 2019, met hun debuutalbum gevuld met indierock. En nu zijn ze terug, wat experimenteler dan voorheen, maar nog steeds met die kenmerkende sound. YONAKA weet te verrassen op Seize The Power, hun nieuwe mixtape.
Eerder verscheen ep Raise Your Glass. Volgens frontvrouw Theresa Jarvis een ep gevuld met een collectie aan nummers die je empoweren. Op Seize The Power worden daar nog eens vier nieuwe nummers aan toegevoegd.
De plaat opent met Ordinary, waarop de band losgaat als vanouds. De elektronica, die op deze mixtape met de scepter zwaait, laat even op zich wachten maar komt aan het einde tevoorschijn. Het nummer heeft wel wat weg van het debuutalbum van de indierockers uit Brighton.
Maar het nieuwe hoofdstuk trapte YONAKA eerder al af met single Seize The Power en dat is even wennen. Gevuld met donkere, harde beats is de toon voor de mixtape nu echt gezet. De band experimenteert er goed op los, maar verspreid tegelijkertijd ook een bericht. Empowerment? Toe maar. ‘The power is yours/Take it.’
Er komt een breed scala aan genres aan bod op Seize The Power. De acht songs hebben eigenlijk allemaal een eigen geluid, maar worden wel verbonden door de elektronische sound. Get Out springt eruit. Op het eerste gehoor klinkt het weer als een nummer met een donkere sound, maar daar komt snel verandering in. Het is upbeat, met spannende gitaarrifjes en catchy lyrics. Het is spijtig dat het kwartet deze niet eerder gereleaset heeft.
Voor de mixtape heeft YONAKA met twee artiesten samengewerkt, waaronder Jason Aalon Butler van FEVER 333. Hij is te horen op Clique, maar voegt weinig toe. Zijn bijdrage is niet heel spannend vergeleken met de power die Jarvis op dit nummer uitstraalt. Ze is boos en dat siert haar wel. ‘You think I’m petty/You think I’m weak/You think I should be seen but shouldn’t speak/You think I’m angry? You’re fucking right’. Vanaf hier gaat de mixtape bergafwaarts. Clique is productioneel wat minder en Greedy volgt die lijn. En ook Anthem met Barns Courtney weet niet te verrassen.
Al met al weet YONAKA zichzelf op de kaart te zetten. Deze mixtape en voorgaande ep zijn anders dan het debuut, op een interessante manier. Maar kwalitatief is het wat minder. Er zitten sterke nummers tussen, maar het is ook voorspelbaar. Misschien is het een kwestie van wennen aan het nieuwe geluid, misschien is het een gevalletje dit-is-‘m-net-niet. De mixtape had ook doorgekund als een ep met zes nummers. En dat zegt genoeg.
