Bij een album genaamd Punk schieten eerder namen als The Ramones, The Sex Pistols en The Clash door het hoofd dan die van Young Thug. Toch is dit geen onlogische naam als je de rapper goed analyseert. Net als de punkbeweging zet zich hij sterk af tegen de gevestigde orde met zijn spraakmakende stemgeluid en ook door zijn excentrieke genderneutrale kleding kan hij vaak op veel kritiek rekenen. Zo liet hij in 2016 flink wat stof opwaaien door op de cover van zijn mixtape Jeffrey een jurk te dragen. Tot nu toe wuifde Young Thug deze kritiek altijd weg met opschepperige en onpersoonlijke teksten, maar op Punk kiest hij een andere aanpak en geeft hij zichzelf voor zijn doen erg bloot.
Opener Die Young is kalmer dan normaal en heeft zelfs veel weg van een spoken word-track. Over een subtiel gitaargeluid rapt Young Thug over persoonlijke situaties als zijn broer die in de gevangenis zat, zijn vader die in een schietpartij terecht kwam en een beroerte die zijn moeder overleefde. Het lukt de rapper om op dit extreem minimalistische nummer een refrein te produceren dat in het hoofd blijft zitten en gelijktijdig de toon voor de rest van het album zet.
Op Stressed met J. Cole en T-Shyne gaat het tempo wat omhoog en komen zowel de kracht als de zwakte van het album bloot te liggen. Young Thug is momenteel een van de grootste namen binnen de rapwereld, waardoor hij automatisch kan rekenen op features van grote artiesten als J. Cole. Als labeleigenaar van Young Stoner Life (YSL) doet de rapper echter ook zijn best om nog onbekende namen hun moment te geven om te stralen. Dit moment komt echter voor al deze rappers nog te vroeg, waardoor ze zich nog niet kunnen meten aan deze grote namen en eerder een smet op Punk zijn dan een toevoeging.
Zelf is Young Thug wel in topvorm met rustige tracks als Stupid/Asking en Contagious die veel doen denken aan de hoogtepunten op zijn country/trap-album Beautiful Thugger Girls. Terwijl de rapper vaak genoeg bewijst niemand nodig te hebben om een sterke track af te leveren, is de lijst aan samenwerkingen indrukwekkend. Op Bubbly heeft hij met Travis Scott en Drake misschien wel de twee grootste namen van het moment te pakken en stelt geen van het drietal teleur. Ook Livin It Up met Post Malone en A$ap Rocky is een echte oorwurm die het extra jammer maakt dat de zomer alweer is afgelopen.
Het interessantste nummer op Punk is Love You More. Deze schitterende samenwerking met FUN–zanger Nate Ruess, traprapper Gunna en producer Jeff Bhasker is gevoelig en toont de veelzijdigheid van Young Thug als geen ander. Wie in 2016 op Woohah de rapper de zaal kapot zag spelen, zou nooit hebben verwacht dat de rapper vijf jaar later een rapballad af zou leveren en zich zou ontpoppen tot een heuse singer-songwriter.
Geen moment tijdens het luisteren van Punk doet het album zijn naam op de klassieke manier eer aan. Op geen van de twintig tracks vallen gierende gitaren te horen en ook de gevestigde orde hoeft op weinig kritiek van Young Thug te rekenen. Het is echter zijn muziek die doet spreken. Punk is het zoveelste album van de rapper die klinkt als geen van zijn andere projecten of überhaupt als iets van iemand anders. Young Thug stelt met zijn ondefinieerbare muziek en persoonlijkheid de norm voor de hedendaagse punker: iemand die zijn eigen ding doet en zich niets van anderen aantrekt. Iets dat hem steeds meer en meer respect van zijn collega-rappers oplevert.
