Opeens waren ze daar: ‘De belofte van 2016’. Voor de rest van Nederland dan, want in thuisstad Rotterdam zijn er nog maar weinig mensen die het drietal Jordy Dijkshoorn, Giorgi Kuiper en John van Beek niet kennen. Oftewel De Likt: “Crimineel en gelikt.”
“Als je in doelgroepen gaat denken bij deze jongens, kan je eindeloos doorgaan”, aldus Immanuel Spoor, de manager van De Likt. “Alles wat hiphop luistert, vindt het fantastisch. Hipsters vinden het helemaal te gek. Laatst op een gay-feestje vonden ze het prachtig. En als je ze voor een stel Libelle-moeders zet, winden ze die ook om hun vingers.”
Je hoort het meteen of iets ‘De Likt’ is. Maar is het hiphop? Is het electronisch? Is het funk? Hoe omschrijft de formatie hun muziek zelf? “Wat een irritante vraag”, aldus John, een van de producers. “We worden veel met de Jeugd van Tegenwoordig vergeleken. Je hebt De Likt niet geïnterviewd als je daar niet naar hebt gevraagd.” Welke invloeden dan wel? House, electro, disco, italo, funk… “En het nieuwe album van Action Bronson, Wonderfull”, voegt frontman Jordy a.k.a. Simon daar lachend aan toe.
Bloed aan de penis
Met zijn poëtische en scherpe teksten maakt hij het eigen geluid van het trio bekoorlijk af. ‘Six pack had niets op de Binnenweg, alles fictie, verdwijn, binnen weg.’ De titelloze plaat is Rotterdams georiënteerd. De stad waar de De Likt elkaar heeft leren kennen en waar de formatie zich verder heeft ontplooid. De band haalde hier zijn inspiratie vandaan voor de plaat. Van alle kanten, maar vooral uit het uitgaansleven. “Ik kom uit Vlaardingen. Sinds ik een paar jaar in Rotterdam woon, beleef ik de stad heel anders”, aldus Jordy. “Het was wel echt kicken hoor, die tijd. Het ene feestje was nog leuker dan het andere. Ik was zo vrolijk. Er ging een wereld voor me open. Kunsthalfeestjes, De Parade, BAR.. Ik kende de stad alleen maar het Stadhuisplein. Ik had toen nog niet zoveel met Rotterdam. Ik was een beetje conservatief. Ik voelde me wel veilig in Vlaardingen.”
Conservatief? Met teksten als: ‘Bloed aan de penis, dit keer is het menens, Kelly’s en Bentley’s, ik ben daar waar de rave is’, zijn opgeschoren haren, een goede mat, een gouden tand en niet bang om zichzelf in een vrouwenpak te hijsen, is dat wel het laatste woord wat je zou verwachten bij deze flamboyante woordkunstenaar. Maar niets is minder waar. Want op de plaat staan ook teksten als: ‘Ik kreeg je mooi in een doosje, met een strik eromheen, die ziekte die verliefdheid heet, ik kreeg het meteen’. “Toen ik met de plaat bezig was, leerde ik iemand kennen. Het mes werd minder scherp. Ik laat me dan teveel meeslepen, snap je? Ik weet dat ik nu alleen moet blijven. Ik zou er niet voor kiezen, voor verliefdheid.”
“Ja, maar zo werkt het niet he”, zegt Giorgi, de andere man van de knoppen. “Dat is ook wel weer zo”, zegt Jordy. “Want mijn moeder zei altijd: ‘Je kan een hondje nemen waarvan je weet dat je het hondje zal overleven. Dan heb je verdriet maar dan kan je nooit een hondje nemen. Of je neemt een hondje, en dan kan je een leuke tijd met het hondje hebben’.”
Een beetje ranzig
Naast de gevoelige kant is De Likt ook zeker niet bang om zichzelf bloot te geven. Letterlijk. Na een druk festivalseizoen afgelopen jaar brachten de drie jongens in oktober hun eerste single en clip uit: ‘Ja Dat Bedoel Ik’. Gehuld in shinende mini broekjes, met Jordy verkleed als vrouw in een stripclub. Nee hoor. Geen standaard rapclips voor de Rotterdamse formatie. Het moest letterlijk flippen. “Een beetje ranzig”, aldus de manager. “Anders was het niet zo cool geweest.” “Maar het is wel mooi kut dat Giorgio en John zo afgetraind zijn, en ik niet. Ja, dat vond ik echt kut”, voegt Jordy daaraan toe.
Op het podium is het ook feest met De Likt. Giorgi doet nog weleens een dansje met Jordy. En John ‘blijft achter’, zoals hij het zelf zegt. “Een soort van rustpunt. Als we alledrie zo springerig zijn, dan heb je het ook gauw gezien he. We zijn ook echt drie verschillende types. Onze show reflecteert onze persoonlijkheden.”
Toch hadden de drie geheel verschillende types direct een klik toen ze elkaar leerden kennen op de Rotterdamse popacademie. Giorgi: “John en ik zaten bij elkaar in de klas. We waren allebei producer. En toen kwam opeens die pipo binnenlopen. Ik vond hem maar een rare knakker. ‘Wat zou hij doen?’ dacht ik. Ik was vooral nieuwsgierig. Zou het een rapper zijn?”
Jordy begon op zijn 14e met het schrijven van gedichtjes. “Rap vond ik een logische stap daarna. Jules Deelder, dat vond ik toen al mooi. Echt een coole man, hoe hij eruit ziet, met zijn zwarte haar en zwarte kleding.” Toen zijn moeder dat hoorde, kwam ze met Toon Hermans aanzetten. Jordy draagt een klein gedichtje van Hermans voor: “‘De miljonair staat op ’t balkon, de tuinman maait ’t gras, en ergens denkt de miljonair, ik wou dat ik de tuinman was’. Ja, dat vind ik leuk.”
Naast de harde raps is er op het album van De Likt ook plaats voor de gedichten van de frontman. “Dat wil ik en dat moet ik. Ik ben niet alleen maar een rappertje. Ik vind het leuk om te rappen en om te schrijven. Maar ook om een gedicht voor te dragen. Je creëert contrast. En uiteindelijk: rappen is ook een gedicht op een beat.”
Vers van de pers
“Ik was al wat ouder toen ik begon met studeren”, zegt Jordy. “Daarvoor was ik schoonmaker. Ik zat alleen maar tussen mensen die van alles wilden, maar geen initiatief namen. Ik zat zelf ook te klagen. Toen heb ik het roer omgegooid en heb ik me voor de popacademie aangemeld. Ik ging voor de vrijheid. Ik kreeg eindelijk de ruimte om mezelf te ontwikkelen.” Giorgio kwam van vier mavo. “Vers van de pers. Ik wist niet wat ik wilde studeren en ik wilde echt geen havo doen. Ik speelde gitaar, maar vond mezelf niet goed genoeg. Tijdens het uitgaan kwam ik in contact met elektronische muziek. En op de computer kon ik wél wat.” John had een wat duidelijker beeld van de toekomst. “Ik wilde de nieuwe Tiësto worden. Vroeger kende ik alleen maar EDM. In Rotterdam heb ik mijn smaak ontwikkeld. Daar begon ik aan mijn persoonlijke evolutie.”
Toen Jordy zich ‘op een doordeweekse dag’ met het gedichtje Cruella de Ville inschreef voor de Grote Prijs van 2013, ging het balletje rollen en werd het serieus voor De Likt. John: “Het sloeg helemaal nergens op dat we meededen. We waren een onsamenhangend dingetje. We waren eigenlijk helemaal niet toe aan de Grote Prijs. We hadden wel wat nummertjes opgenomen. Maar we konden niet eens genoeg nummers doen om de tijd te vullen.”
Toch ging De Likt door naar de kwartfinale, en tijdens de halve finale in Patronaat in Haarlem kregen ze de bevestiging dat hun muziek ook wat deed buiten hun vriendengroep. Giorgi: “We wilden gewoon lekker onszelf ontwikkelen. We wisten niet eens in welk stadium we zaten. De Grote Prijs heeft ons een podium gebracht en daaruit hebben we de eerste boekingen gehaald.”
Volgend jaar beginnen de inmiddels doorgewinterde Rotterdammers aan hun clubtour in Nederland. Ook Grasnapolsky is bevestigd. En hun doel voor dit jaar? “Lowlands, Into the Great Wide Open en nog een keertje Oerol.” John en Giorgio studeren nu nog aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Jordy werkt twee dagen als glazenwasser. Hij zegt bescheiden: “Je laat je toch een beetje leiden door geld he. En door zekerheid. De echte drukte gaat nog komen. En dan moeten we het waarmaken.”
