Het is februari 2023 als er via juicekanalen bekend wordt dat Nielson zijn vrouw ontrouw is geweest. Door een affaire met een fan raakte hij het stempel van ‘ideale schoonzoon’ in één klap kwijt en er volgde er een pittige periode op het thuisfront. In diezelfde periode ontstond zijn nieuwe album, Paarse Nachten. ‘Het is heel ingewikkeld als iemand je vuile was buiten hangt, terwijl diegene daar geen moer mee te maken heeft.’
Naast de songs op je nieuwe album horen we ook een aantal fragmenten van gesprekken tussen jou en andere mensen op de plaat terug. Wie zijn dat en wat was de achterliggende gedachte om die fragmenten op Paarse Nachten te plaatsen?
‘Het zijn stukken van een podcast die ik heb opgenomen met Sef en Jiggy Djé. Toen ik aan het nieuwe album begon ben ik met hen gaan zitten om te kijken welke richting ik op moest gaan en wat ik allemaal wilde vertellen. Sef en Jiggy kwamen met het idee om een podcast op te nemen.
In een vertrouwde setting kon ik mijn verhaal vertellen. Dat werd uiteindelijk een gesprek van zo’n twee uur waarin ik mezelf heel kwetsbaar heb opgesteld. Toen ik het terugluisterde besefte ik dat bepaalde zinnen perfect waren om content te geven aan sommige liedjes. Daarom zijn die snippets op het album gekomen. Ook om te laten zien dat dit niet zomaar een album van mij is, maar eentje met een kop en een staart. Dat idee wilde ik heel duidelijk naar voren brengen.’
Je ziet het album als een ode aan je vrouw Hanna. Vertel daar eens iets over.
‘Toen ik begon had ik twee missies, namelijk: een beter mens worden en een betere liedjesschrijver. Het grappige is dat het album uiteindelijk een ode aan mijn vrouw is geworden. Maar je hoort ook het proces dat ik afleg wanneer je de plaat afspeelt: op verleidingen in gaan, over grenzen heen gaan, de schaamte toen mijn fouten bekend werden, problemen aangaan, opkrabbelen en weer doorgaan.
De ode waar je het over hebt is het meest hoorbaar in Paraplu en Superster. Die liedjes geven weer hoe de periode is geweest toen ik mijn huwelijksproblemen had, zonder daarbij in een slachtofferrol te kruipen. Dat heb ik in ieder liedje op het album heel zorgvuldig vermeden, puur omdat ik daar geen behoefte aan heb.
Ik moest voor de plaat echt met de billen bloot en het boetekleed aantrekken. Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen fouten. Ik vind het groots dat mijn vrouw – ondanks alles – bij me is gebleven. Haar liefde voor mij gaat echt heel diep. Het is heel bijzonder om te ervaren dat iemand echt voor je gaat staan en zoveel van je houdt. Wat dat betreft ben ik echt een geluksvogel.’
Wat was het eerste liedje dat je voor het album schreef?
‘Goed of kwaad, dat heb ik letterlijk anderhalf week nadat alle juice rondom mij naar buiten was gekomen, geschreven. Je moet je voorstellen dat mijn thuissituatie op dat moment niet heel gezellig was. Ondanks dat mijn vrouw en ik in hetzelfde huis waren, hadden we soms ook even de tijd nodig om niet bij elkaar te zijn. Als een soort kluizenaar ben ik toen met mijn gitaar in mijn thuisstudio in de achtertuin gaan zitten waar vervolgens Goed of kwaad is ontstaan.’
En hoe verliep het maakproces verder?
‘De afgelopen periode was natuurlijk hectisch, intens en pijnlijk tegelijk en daar moest ik gewoon muziek over maken. Dat is wat ik doe. Ook als ik vrolijk ben. Ik kan niet anders. Het is een outlet van m’n emoties. Toen alle liedjes geschreven waren heeft Morgan Avenue (Morien van der Tang) me grotendeels geholpen met de productie. Ook ben ik zelf in de rol van producer gestapt. Iets dat ik nog niet eerder had gedaan. Morgan is heel goed geweest in het intact laten van wat ik had gemaakt, maar heeft de boel nét iets mooier gemaakt waardoor de producties rijker werden en nu meer als een omhelzing aanvoelen. Het was trouwens de eerste keer in dertien jaar dat ik met andere mensen ben gaan schrijven. In die zin is er een hele nieuwe wereld voor me opengegaan.
Paarse Nachten is niet alleen de titel van het album, het is ook de titel van een theatertour die begin dit jaar heeft plaatsgevonden. Waarom was dit voor beide projecten de juiste titel?
‘Het liedje Paarse nachten geeft heel veel van mijn persoonlijkheid weer. Ik ben een dromer, een romanticus, soms iets té open en ook heel naïef en daardoor kwetsbaar voor dingen die niet goed voor me zijn. Daarom ook paars. Paars is voor mij een kleur die geen grenzen heeft. Het is geen rood, het is geen blauw. Ik vond dat een heel mooi symbool voor deze plaat en alles wat eraan vooraf is gegaan. Het album en de theatertour moesten daar echt in het teken van staan.’
Aan het einde van het liedje Drinken zonder kater zeg je: ‘Ik ben in muziek de moedige versie van mezelf’. Daarna wordt het nummer Zwak gestart, een akoestische plaat waarin het klinkt alsof je in een wat hollere ruimte zit te zingen. Het badkamer-effect. Waarom wilde juist dat nummer op die manier op het album zetten?
‘Van dat liedje had ik echt een pop-banger kunnen maken, want dat heeft het heel erg in zich. Ik heb het deels samen met SERA geschreven. En hoewel zij niet in mijn directe omgeving zit als persoon, hebben we samen eigenlijk het meest eerlijke en pijnlijke liedje van de hele plaat geschreven. De versie die nu op het album staat is letterlijk helemaal alleen door mij in one take in mijn thuisstudio opgenomen.
Ik stond met m’n gitaar iets verder van de microfoon vandaan en ben het gewoon gaan doen. Sef heeft me later als advies gegeven om er verder geen productie-dingen aan toe te voegen, want dat zou het rauwe gevoel – dat het nu heeft – geen goed hebben gedaan. De tekst van het nummer is voor mij de grootste zelfveroordeling die er kan plaatsvinden. En dat gevoel wilde ik heel duidelijk naar voren brengen. Het idee dat ik onderaan een berg lig, spijlen in diezelfde berg steek en er langzaam weer bovenop probeer te komen.’
Voor Scherven ben je voor het eerst gaan samenwerken met The Companions (Sasha Rangas & Stefan van Leijsen) die al hits hebben gemaakt voor onder andere Hannah Mae, FLEMMING, Tino Martin en MEAU. Hoe was het om met hen samen te werken?
‘Heel tof. Het zijn twee hele lieve Brabantse jongens die heel goed zijn in het maken van elektronische popliedjes. Nou was dat niet meteen hetgeen wat ik voor dit album in gedachten had. Als je door zo’n heftige periode gaat en je schrijft daar kwetsbare liedjes over, dan moet je je niet gaan verschuilen achter allerlei producties. Ik wilde juist daarom ook dat je weer goed mijn gitaar kon terug horen. Als je goed naar Scherven luistert hoor je dus een mix van The Companions en de elementen die ik zelf graag wilde zoals drums en gitaren.’
In Scherven zing je: ‘Ik ga vannacht dansen op de scherven van m’n hart/Ik heb niets meer in m’n medicijnenkast/Dus geef me iets, wat de pijn verzacht.’ Wat veroorzaakte die pijn?
‘De pijn zit hem in meerdere dingen, maar de eerste trigger kreeg ik toen ik mijn neef aan leukemie verloor. Ik had nog niet eerder zo’n verlies van heel dichtbij meegemaakt. In die periode is er al iets ontstaan waar ik niet goed mee ben omgegaan waardoor ik van rush naar rush begon te leven. Vervolgens kwamen de problemen binnen mijn huwelijk. Dat lekte uit in de media en er ontstond een nieuwe pijn.’
Ik voel me gekwetst, maar fuck you. Ik fix dit zelf wel
‘De schuld op je nemen’ is voor een groot deel het thema op het album. Maar, in Duurder dan ik dacht zing je: ‘Dus ik zet geen stap meer op een weg die doodloopt/Als het zo moet, pas ik, want ik kan dit solo/Nee, ik zet geen stap meer op een weg die doodloopt/Nee, mijn hart gaat nooit meer in de uitverkoop.’ Wat bedoel je daarmee?
‘Dat nummer gaat meer over anderen. Geschreven met in het achterhoofd: het oordeel van mensen komt in vele gradaties. Iedereen vindt iets van iets waar ze geen flikker mee te maken hebben. Het is heel ingewikkeld als iemand je vuile was buiten hangt, terwijl diegene daar ook geen moer mee te maken heeft. Door wat ik heb gedaan, ben ik een aantal mensen verloren waarvan ik dacht dat ik ze heel hard nodig had. Maar dat bleek uiteindelijk mee te vallen. ‘Ik zet geen stap meer op een weg die doodloopt’ is dus op hen gericht. Als jullie niet willen dat ik de regie over mijn eigen leef neem en daardoor de kapitein van het schip word, dan heb ik jullie niet langer nodig. Ik voel me gekwetst, maar fuck you. Ik fix dit zelf wel.’’
Op Threads heb je gezegd dat je het gevoel hebt dat dit voorlopig je laatste album is, maar waarom laat je in het midden? Dus dan hier de vraag, waarom heb je dat gevoel?
‘Van al mijn albums was dit de moeilijkste om te maken, en dat heeft natuurlijk deels met die kwetsbaarheid te maken. Daarnaast werken albums tegenwoordig natuurlijk minder goed. Ik denk dat ik de komende tijd mezelf wat minder wil committeren aan zo’n groot project als een album. Het proces van deze plaat is zo groot en intens geweest, en ik ben nog niet klaar om dat allemaal opnieuw te beleven.
Één ding weet ik wel zeker: mijn blik gaat de komende tijd wat meer naar buiten, want ik ben nu lang genoeg met mezelf bezig geweest. Er is veel aan de hand in de wereld, maar ik mis een beetje de protest songwriters binnen de muziek. Mensen die in liedjes de tijd samenvatten en de maatschappij schetsen. Misschien is er op dat vlak wel iets voor mij weggelegd als songwriter. In m’n hoofd ben ik er in ieder geval al een beetje mee bezig.’
Als laatste: je gaat optredens geven in een aantal kerken…
‘Ja, de theatertour begin dit jaar was natuurlijk al vrij intiem, maar ik wilde er nog even een schepje bovenop doen door nog een level verder te gaan. Even terug naar de basis met alleen de gitaar. Ik heb afgelopen juli een akoestische show in de Stevenskerk in Nijmegen gedaan en dat werkte heel goed. Ik had ook voor een clubtour kunnen kiezen, maar dat riedeltje heb ik in die afgelopen dertien jaar natuurlijk vaker gehad, dus daarom neem ik nu even een afslag. Even terug naar die singer-songwriter periode waar ik vandaan kom.’
Paarse Nachten van Nielson is sinds 5 september verkrijgbaar
Tickets voor de Paarse Nachten Kerkentour zijn hier verkrijgbaar
Fotografie: Isabell Janssen en EvaCaptures
