Na een periode waarin musical centraal stond voor Jeangu Macrooy, is het nu weer tijd voor een “ouderwets” album. Op 10 oktober bracht Macrooy zijn vierde studioalbum uit: Young, Awkward & Lonely. Een album dat eigenlijk nog niet zo gek veel verschilt van Orpheus, zijn laatst gespeelde (door hem zogenoemde) droomrol.
Je hebt een drukke zomer achter de rug en nu een theatertour in het najaar op komst. Hoe gaat het met je?
‘Het gaat goed! Ik heb een hele leuke zomer gehad bij Hadestown. Orpheus spelen was echt een droomrol. Na de laatste show had ik weer tijd om uit te kijken naar de release van mijn album. Het voelt een beetje alsof dat mijn baby is. De helft had ik al eerder uitgebracht als singles, maar ik was wel heel benieuwd hoe het in z’n geheel ontvangen wordt. Het is de eerste keer dat ik niet meteen een show had op de dag van de release. Dus dat is ook wel fijn. Het lijkt me vet dat mensen dan de muziek (misschien) al kennen als ze naar de show komen. Ik vind het wel gek, want het voelde ook als een soort afscheid. Een afscheid van het creatieve proces. Dat is klaar en nu lever ik het aan de wereld.’
Jouw album heet Young, Awkward & Lonely, wat betekent die titel voor jou?
‘Dat is het eerste nummer van de plaat en het is een soort coming of age verhaal. Ik begon te schrijven aan het album rond mijn dertigste, dus eigenlijk zat ik niet echt meer in de coming of age leeftijd, maar voor mij betekent volwassenheid blijven groeien. Alle woorden in de titel zijn een thema op zichzelf, waar ik in de nummers op reflecteer. De ongemakkelijkheid van het leven, dat je altijd periodes blijft hebben die moeilijk zijn, waar je doorheen moet en waarna je kan groeien. Het laatste deel, lonely, gaat vooral over de behoefte aan verbinding. De nummers van het album heb ik gemaakt vanuit veel verschillende perspectieven. Bijvoorbeeld over de relatie met jezelf maar ook de verhouding tussen jou en de grote wereld. Eigenlijk is het verhaal dat je naar binnen gaat maar ook om je heen moet kijken. Dat je moet weten wie je bent om te weten waar je staat of moet gaan staan. Ik vind gelijkwaardigheid heel belangrijk en dat we in een wereld leven waarin iedereen de ruimte krijgt om zichzelf te zijn. Dat komt dan ook weer terug in de nummers.’
Het is voor het eerst dat ik veel tijd heb genomen voor het maken van een album. Daardoor kon ik echt dicht bij mezelf komen.
Wat was de inspiratie voor dit album?
‘Een beetje een mengelmoes van verschillende dingen eigenlijk. Van mijn eigen leven, van dingen om mij heen. Happier is een song over dingen die ik heb meegemaakt. Northern Star, Something Better en Independent Girls & Nasty Evil Gays gaan dan weer over de wereld waar we in leven, maar ook wel mijn behoefte aan community. Vooral in een tijd als nu, waarin er veel sprake is van polarisatie. Ik kan dan veel kracht halen uit mensen die hetzelfde vinden en denken over bepaalde dingen als ik. Je hebt dan het gevoel dat je niet alleen bent, dat je er niet alleen voor staat. En dat probeer ik mensen met het album ook mee te geven.
Ik heb me voor deze plaat onder andere laten inspireren door Kacey Musgraves, Lizzy McAlpine en Tiny Habits, maar eigenlijk neem je als artiest altijd wel van alles mee, vind ik. Daarmee bedoel ik dus dat alle muziek die je ooit hebt geluisterd je inspireert tijdens het maken van een album. Maar het is meer een soort vertrekpunt. Tijdens het maken van het album heb ik namelijk helemaal niet naar andere muziek geluisterd. Toen heb ik mij juist gefocust op het naar buiten halen van wat er in mij zat.’
Hoe zag het maken van dit album eruit?
‘Ik wilde terug naar de basis, naar de jongen met gitaar. Als je de nummers nu luistert klinkt het misschien niet altijd zo, maar de meeste songs zijn vanuit gitaar geschreven. Ik ging dus ook op zoek naar een producer die die sounds kon vangen. Kijk, als je van een lied alles wegneemt behalve de stem en één instrument en dat nummer dan nog steeds goed klinkt, dan heb je een goede song te pakken vind ik. Je kan hem dan op verschillende manieren aankleden, maar de kern staat er. En dat vond ik heel belangrijk tijdens het maken van dit album. Het creatieve proces was heel leuk. We hebben veel koffie gedronken, veel gepraat. Sinds mijn vorige album zet ik ook een concept op papier. Daar schrijf ik dan wat over het thema, de sounds. Gewoon om het richting te geven en een soort kaders. Later kan je dan natuurlijk altijd de regels breken, maar het geeft wel een soort visie. Het is voor het eerst dat ik veel tijd heb genomen voor het maken van een album. Daardoor kon ik echt dicht bij mezelf komen. Ik ben trots op mezelf, dat ik steeds andere dingen uitprobeer, mijn eigen intuïtie en behoeftes volg en het is al mijn vierde album. Dat is ook niet niks.’
Met sommige nummers probeer ik een soort spiegel voor te houden en dat is mijn manier van een bijdrage leveren aan een betere wereld.
Gesproken over een jongen met een gitaar, tussen het vorige album en deze heb je de hoofdrol in twee musicals gespeeld. Wat heeft dat voor een invloed gehad?
‘Hadestown was heel bijzonder, want Orpheus ligt heel dicht bij mij. Ik herkende mijzelf in hem. Maar Orpheus is jong en naïef en heeft nog niet gezien hoe de wereld echt is, dat moest ik wel even terughalen. Orpheus schrijft over de wereld en dat doe ik ook. Zowel Hadestown als Jesus Christ Superstar hebben mij een betere verhalenverteller gemaakt en de acteur in mij aangewakkerd. Dat zal ik meenemen voor wanneer ik op tour ga dit najaar. De afgelopen twee jaar was ik al veel in het theater en dat voelt nu echt als thuis. Wat je met een theater kan en wat het biedt, ik vind het zo mooi. Het is heel anders dan een poppodium, niet alleen heeft het een ander startpunt maar ook echt een andere dynamiek. Daarom koos ik om een theatertour te doen met dit album. Zo kan je echt meekrijgen wat ik zing en gaat het niet alleen om of een nummer ‘mooi’ of ‘dansbaar’ is.’
Denk je dat je een favoriet nummer kan kiezen?
‘Oei. Young, Awkward & Lonely heeft een speciaal plekje in mijn hart. Ik kwam er eigenlijk achter dat je om verschillende redenen kan rouwen en dat het niet altijd iets met de dood te maken heeft. Ik heb bijvoorbeeld in mijn twenties gerouwd over de periode daarvoor toen ik nog in de kast zat. En dat ik zoveel dingen heb gemist. Al die typische ‘eerste keer’ dingen. Het nummer is een soort knuffel aan mijn jongere zelf. Nu moet je gewoon verder en dat is oké, dat is eigenlijk de boodschap. I Found Someone vind ik ook een hele mooie, maar het is moeilijk kiezen. The Distance en Something Better zijn ook een van mijn favorieten… Eigenlijk zijn ze allemaal mijn favoriet, anders had ik ze natuurlijk niet op het album gezet. Alles heeft ook weer een andere betekenis, dus dit is wel een lastige vraag.’
Wat hoop je dat luisteraars meenemen na het luisteren van jouw album?
‘Het is moeilijk om met elke song een soort diepe connectie te voelen, maar misschien als ze van een nummer denken: ‘dit is mijn song, ik kan dit nummer helemaal kapot luisteren.’ Dat zou ik wel vet vinden. Het ligt er natuurlijk ook wel aan in welke mood je bent hoe je een nummer ervaart. Met sommige nummers probeer ik een soort spiegel voor te houden en dat is mijn manier van een bijdrage leveren aan een betere wereld. Ik hoop dat mensen zich ergens in kunnen herkennen of dat ze erdoor geraakt worden. Dat het niet gewoon een ‘leuk’ album is, maar ook echt binnen komt.’
Young, Awkward & Lonely van Jeangu Macrooy is op 10 oktober 2025 verschenen. Zijn theatertour is begonnen.
