Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. “Wat is jouw meest favoriete plaat?” Kom maar op met dat verhaal.
Nieuw album, nieuwe sound. Wie het debuut van de Utrechtse band Femme Vanille kent, zal waarschijnlijk verrast zijn door hun tweede plaat, Another Time.. De brede jazz-arrangementen met blazers en strijkers hebben plaatsgemaakt voor een meer alternatieve en bijtende popsound. We vroegen zangeres Karindra Perrier naar haar eigen all-time favoriete plaat.
Als je me vraagt welke artiesten mij de afgelopen jaren veel inspiratie hebben gegeven dan zijn dat o.a. Feist, St. Vincent, Patrick Watson, Regina Spektor, Elbow, Lisa Hannigan, Radiohead, Rufus Wainwright en natuurlijk meer. Maar de plaat die mij het meest heeft geraakt in de afgelopen vier jaar is van Fiona Apple.
Ik zat in het vliegtuig terug naar Nederland vanuit New York, waar we de opnames van onze eerste plaat net achter de rug hadden. De film Pleasantville werd gedraaid, met in de aftiteling een cover van The Beatles: Across the Universe van Fiona Apple. Zo vaak huil ik niet van muziek, maar na de super gave weken in de studio in één van de meest fantastische steden ter wereld was ik een beetje melancholisch dat het voorbij was. Kleine moeite dus voor Fiona en The Beatles om een paar tranen los te krijgen.
Thuis ben ik haar eigen muziek gaan luisteren en ben volledig verslingerd geraakt aan haar laatste plaat, met de langste titel, ‘The Idler Wheel is Wiser Than the Driver of the Screw and Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do’. Ik was eigenlijk niet meteen verkocht. Haar stemgebruik is rauw, uitgebeend, soms niet eens mooi. De eerste keer dat ik het hoorde wist ik het nog niet helemaal. Ik heb dat vaker met muziek die me uiteindelijk heel dierbaar wordt. Alsof dingen die heel goed zijn je een Oh ja? – Ohww, jaaah! reactie moeten geven.
Wat maakt dat ik Fiona zo goed vind dan? Haar melodieën zijn super sterk (luister maar naar Hot Knife). Ze heeft eigenzinnige piano ostinato’s (zoals in Periphery), mooie harmonieën, en teksten die door merg en been gaan (zoals in Sleep To Dream van Tidal, ook een mooi album). De plaat staat vol donkere tegendraadsheid. En bovenal; ik vind haar ontzettend geloofwaardig. Ze komt, door de muziek heen, op mij over als iemand die niet anders kan dan zichzelf zijn. Ze is authentiek, heeft lef en is persoonlijk.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor de opening track Every Single Night. De videoclip is freaky en verontrustend, maar de song is fantastisch mooi. En als je niet meteen van haar houdt, geef haar een paar kansen en wacht op het Ohww, jaaah! moment.
Foto’s: Marijn de Wit
