Het is alweer vier jaar geleden dat Alicia Keys met haar laatste album Girl on Fire kwam. Het leek er even op dat de zangeres haar muziekcarrière opzij schoof; ze werd jurylid in de Amerikaanse versie van The Voice en speelde een rol in Empire (zonder de State Of Mind dit keer). Gelukkig pakte ze het zingen weer op en geeft met de achttien tracks op HERE niet alleen veel om naar te luisteren, maar ook een hoop om over na te denken.
Keys staat niet alleen bekend als koningin van de r&b, maar heeft de laatste jaren ook haar plek als activiste gevonden. Ze helpt aandacht te vragen voor HIV en Aids, steunt veel goede doelen en is niet bang om haar mening te geven. Ook zal het niemand ontgaan zijn dat ze dit jaar het nieuws haalde naar aanleiding van haar besluit om geen make-up meer te dragen. Zo straalt ze ook zonder make-up en met ongetemd haar op de cover van HERE.
In het nummer Girl Can’t Be Herself legt Alicia uit waarom ze die beslissing heeft genomen. ‘In the morning from the minute that I wake up. What if I don’t want to put on all that make up? Who says I must conceal what I’m made of? Maybe all this Maybelline is covering my self-esteem’, zingt ze onder begeleiding van een lekker swingend deuntje. Ze zingt haar frustraties over je zorgen ‘moeten’ maken over je uiterlijk er allemaal uit en geeft ons een anthem voor zelfverzekerdheid.
Het feit dat Alicia niet alleen wat hitjes wilde schrijven, maar ook echt een boodschap wilde overbrengen wordt verder duidelijk in de vele interludes op het album die allemaal spoken word-achtige anekdotes zijn. Waar The Beginning vooral persoonlijk is en Elaine Brown vernoemd is naar de activiste, muzikante en Black Panther voorzitster, gaat You Glow over een meisje dat aan haar klas vertelt hoe de leerlingen trots moeten zijn op hun donkere huidskleur.
Af en toe lijkt Alicia even uit te schieten. Illusion of Bliss heeft aanvankelijk een lekkere r&b sfeer maar neemt dan een minder fijne wending. De emotie lijkt de stem van de zangeres even over te nemen, waardoor het schel en te rasperig klinkt. Het is hierdoor geen prettige track om naar te luisteren.
Toch heeft de muziek niet geleden onder de aandacht voor een goede boodschap. Regelmatig ruilt Keys haar geliefde piano in voor meer ritmische begeleiding of een akoestische gitaar, zoals op Kill Your Mama. De zangeres laat haar stem mooi horen in dit gevoelige nummer dat rauw en puur klinkt. De goed gedoseerde emotie in de stem van Keys maakt dit nummer af.
Al met al is het album precies waar Alicia Keys naar streefde: niet alleen een goede plaat, maar ook een politiek statement over urgente onderwerpen afleveren. Misschien is HERE wel het positieve steuntje in de rug dat de wereld nodig heeft. En zo niet, dan is het in ieder geval een lekker album om naar te luisteren.