Alcatrazz leverde midden jaren 80 een drietal fantastische rockalbums af. Na Dangerous Games uit 1986 waren de heren uitgespeeld, maar 34 jaar later is er toch weer een teken van leven van de band rond zanger Graham Bonnet. Hopelijk is Born Innocent het begin van een nieuwe reeks iconische albums.
Aan de zangkwaliteiten van Bonnet zal het in ieder geval niet liggen. Zijn rauwe, krachtige stem heeft nauwelijks aan kracht ingeboet, hij klinkt nog als de frontman die veertig jaar geleden de Russ Ballard klassieker Since You Been Gone tot een hit maakte voor Ritchie Blackmore’s Rainbow. Naast Bonnet zijn ook originele leden Jimmy Waldo (keyboards) en Gary Shea (bas) weer van de partij.
Vanaf de start is het vertrouwde Alcatrazz-geluid te horen. Het energieke titelnummer Born Innocent is geschreven door Chris Impellitteri, die ook alle gitaarpartijen van het nummer voor zijn rekening heeft genomen. Het wordt van begin tot eind in een moordend tempo gespeeld, Impellitteri wordt niet voor niets als een van de snelste gitaristen ter wereld beschouwd. Toch is Born Innocent net als de rest van het album ontzettend melodieus.
Bonnet is grijs geworden, maar de 72-jarige heeft zijn wilde haren niet verloren. Hij kan nog steeds fascinerende teksten schrijven en deze verpakken in een heavy jasje. Polar Bear gaat bijvoorbeeld over Eskimo’s die zelfmoord plegen door hun door ouderdom versleten lichaam te geven aan de ijsberen. Ondertussen maakt nieuweling Joe Stump indruk in de categorie scheurende gitaren. Hij heeft de moeilijke opdracht om giganten als Yngwie Malmsteen en Steve Vai op te volgen in Alcatrazz, maar hij kwijt zich voortreffelijk van zijn taak. Polar Bear heeft alle kenmerken van een goede rocksong.
Het tempo en het geluidsniveau gaan daarna ietsjes naar beneden met We Still Remember. De gitaarriff van het nummer doet denken aan die van General Hospital van debuutalbum No Parole From Rock ‘n’ Roll. Dat Stump een groot bewonderaar is van Ritchie Blackmore wordt duidelijk bij London 1666. Heftig als de grote brand in het rampjaar voor de Britse hoofdstad bespeelt hij de gitaar geheel in de stijl van Rainbow. De stem van Bonnet maakt de overeenkomst vervolgens bijna compleet.
Bij hun comeback is Alcatrazz onder andere geholpen door voormalig bandlid Vai. Hij stuurde de mannen een zestigtal (!) songs, waarvan Dirty Like The City werd uitgekozen om op Born Innocent te verschijnen. Niet het beste nummer, maar wel gewoon solide hardrock. In Paper Flags zit een lekker tempo en doet klassiek aan door de prima inbreng van het Hammondorgel van Waldo. Uiteraard weer met een fraaie gitaarsolo, deze keer van gastmuzikant Jeff Waters van Annihilator. Opvallendste nummer van het album is ongetwijfeld het afsluitende For Tony, waar de muzikale begeleiding uitsluitend wordt verzorgd door blaasinstrumenten. Geen gitaar te horen in deze ode aan een goede vriend.
Tientallen jaren ervaring en vakmanschap maken Born Innocent tot een van de betere rockalbums van 2020. Extreem heavy en verre van onschuldig, maar Bonnet en co zijn constant in controle om te zorgen dat de decibelmeter niet in het rood schiet.
