Anouk – Paradise and Back Again

Waardering

7

8

Anouk is terug. Ze heeft al acht albums op haar naam staan en is nog lang niet van plan te stoppen met muziek. Inmiddels al bijna achttien jaar na het verschijnen van haar tweede single Nobody’s Wife, het lied waardoor iedereen in Nederland haar leerde kennen. Nu komt ze met haar negende album Paradise and Back Again.

In een interview met het AD vertelt Anouk dat het album als een dagboek van haar laatste turbulente jaren luistert. ‘Veel liedjes zijn brieven aan mezelf. Levenslessen, waarvan ik me afvraag wat ik had gedaan als iemand ze me vroeger al had verteld.’ Ook heeft ze het over het schrijven van de nummers en hoe dat in zijn werking gaat. ‘Al dat gelul over inspiratie is onzin. Je moet er gewoon voor gaan zitten en je best doen.’ De komst van haar kinderen heeft voor een nieuw ritueel gezorgd. In plaats van ’s avonds aan haar nummers te werken, staat ze nu om half negen ’s ochtends op om – als de kinderen naar school zijn – te schrijven.

Op Paradise and Back Again schrijft de zangeres voor het eerst over haar vader, die op haar derde uit haar leven verdween. De nummers Daddy en Wish He Could See It All gaan over hem. In dat laatste lied zingt ze voor zichzelf I’m sure your daddy would be proud of you, if he could see all the good things that you do. ‘Ik heb mezelf aangeleerd niet meer in die boosheid vast te zitten, maar als ik zie hoe liefdevol de vaders van mijn kinderen met hen omgaan wou ik dat het bij mij anders was gelopen.’

Het betrekken van haar vader in de liedjes zorgt voor een persoonlijk album. Het begint heel sterk met Cold Blackhearted Golddiggers (over wie het gaat wil Anouk niet loslaten in een interview met Giel Beelen op 3fm). Na het een aantal keer geluisterd te hebben voel je jezelf in het refrein en kun je meedeinen op de lekkere drum. Ook brengt het de goede stem van Anouk naar voren en zorgt het ervoor dat je de rest van het album wil horen.

Andere goede nummers op het album zijn Wigger, She’s Beautiful en Don’t Wipe Us Out. Allen aanstekelijk en goed in het gehoor liggend. De al eerder uitgebrachte singles Places To Go en You & I zijn tegen het einde van de plaat te vinden, vlak voor bonustrack Feet On The Ground. Dat laatste nummer valt met zijn autotune en standaard dj-format sterk uit de toon.

Op het laatste lied na is dit een sterk album waarin Anouk weer laat zien wat ze allemaal in de kast heeft. Sommigen geven de voorkeur aan de ‘oude’ Anouk, de stijl waar veel elektrische gitaren aan te pas kwamen en haar stem nog rauwer klonk. Maar ook dit album past prima in het rijtje van Anouk’s betere platen.