In meerdere opzichten is 3 een toepasselijke titel voor het nieuwe album van Audio Adam. Vanzelfsprekend is dit het derde album van de Utrechts-Groningse indierockers. Na het vertrek van gitarist Jasper Dijkstra bestaat de band bovendien nog maar uit drie leden. De hamvraag is of dit derde album eindelijk scheepsrecht is voor de nog altijd niet écht doorgebroken band.
Met het vertrek van Dijkstra vond de afgeslankte bezetting onder het motto ‘beperking leidt tot creativiteit’ nieuwe wegen in de muziek. De piano is voor het eerst achterwege gelaten en Audio Adam daagde zichzelf uit met nieuwe instrumenten, zoals de mysterieuze klapvis. In aanloop naar 3 zijn frontman Tjerk Koekkoek en drummer Robert-Jan Zigterman vader geworden. Het ‘vaderschap en de mooie dingen in het leven’ vormen het centrale thema op 3. Het zorgt dat het album vanaf het begin een bijzonder optimistisch geluid meedraagt.
In All My Life (Mollies Song) komt het thema vaderschap het meest duidelijk naar voren. De lyrics richten zich op ‘het eerste moment dat je je dochter vasthoudt en dat je dan beseft hoe erg je haar eigenlijk nodig hebt’. Eigenlijk heeft het nummer weinig om het lijf, maar de vaderliefde spat ervan af en dat geeft de track een heel aandoenlijk karakter.
Met acht nummers – of eigenlijk zeven, als je de dertien seconden applaus van opener 3 niet meerekent – lijkt 3 op het eerste oog wat aan de korte kant. Maar eerlijk gezegd is het ook wel verfrissend. Waarom zou je als band gedwongen zijn een album met elf, twaalf tracks uit te brengen? Vertel wat je wilt vertellen en als dat in zeven nummers past, dan is dat zo. Audio Adam heeft van zichzelf een behoorlijk afgebakende sound, dus meer tracks betekent eerder meer van hetzelfde dan nieuwe muzikale inzichten. Prima zelfinzicht dus.
Door de speelduur is er op 3 geen ruimte voor doelloze albumvullers. Elke track doet zijn plicht. Emma Watson komt hierbij als sterkste uit de bus. Zeer energiek en een erg aanstekelijk refrein dat nog uren blijft ronddolen in de gehoorgang. Geestig detail: over Emma Watson wordt niet gezongen, haar naam lijkt simpelweg op het ‘Am I what?’ uit het refrein.
Even daarvoor is Stay Till The Morning een minstens zo vrolijk indiepopplaatje met een JOHAN-eske songstructuur. Slechts tweeënhalve minuut duurt de track, maar er gebeurt genoeg. Een korte bridge, een gitaarsolo, een leuke overgang met drums en een meeklapmomentje. Deze energie wordt moeiteloos meegenomen naar Waking Up Beside Me. Niet alleen de songtitels sluiten op elkaar aan, ook het stilzitgehalte van beide tracks is eenduidig: dit is simpelweg afwezig. Take Me Down voegt zich ook bij dit gezelschap. Wederom geen wereldwonder, maar gewoon een prettig in het gehoor liggend deuntje met vooral een goed refrein.
3 biedt precies wat elk mens soms nodig heeft: even een klein halfuur makkelijk verteerbare muziek vol optimisme. Dat Audio Adam het met een bandlid minder moet doen, is eigenlijk nergens van invloed. Geen poespas, lekker spelen en ook precies weer ophouden wanneer de verzadiging begint op te treden. Het vaderschap brengt vrolijkheid en zorgeloosheid naar 3 en daarmee is ook het muzikale kindje van de band iets om trots op te zijn.
