Avril Lavigne – Love Sux

Waardering

5

Poppunk is aan een wederopmars bezig. Dankzij het succes van bijvoorbeeld Gayle en Olivia Rodrigo die elementen in hun muziek gebruiken, maar ook Machine Gun Kelly die zich volledig toelegt op de ‘tweede golf’ van het genre. Ook artiesten van de ‘eerste golf’ proberen het weer, waaronder Avril Lavigne. Ze krijgt hulp van onder meer Travis Barker en Mark Hoppus van blink-182, maar het feit dat alle drie al rond de veertig zijn, maakt het wat ongemakkelijk om naar te luisteren.

Cannonball, de eerste track, schudt de luisteraar meteen wakker, maar niet in positieve zin. Hoewel het refrein vrolijk, krachtig en bijblijvend is, zijn de coupletten verschrikkelijk irritant om naar te luisteren. Ze zijn nogal hyper en de filters over Lavignes stem zijn onnodig en verpesten het nummer. Met Bois Lie wordt de muziek er iets beter op: nog steeds overgeproduceerd, maar minder gekke effecten en prettiger om naar te luisteren.

Veel nummers op het album maken gebruik van dezelfde mix van zowat dezelfde gitaarriffs, klanken en melodieën, maar titeltrack Love Sux doet het anders. De songteksten blijven een beetje van hetzelfde, maar het pianodeuntje en wat krachtigere gitaarwerk in de coupletten maken het nummer fris en geven wat nieuwe energie. Het refrein heeft tempo, is speels en zet aan tot meezingen. Het heeft qua zangstijl wel wat weg van What the Hell van een eerder album van Lavigne. Samen met eerdere single Bite Me is dat het hoogtepunt van deze plaat.

Dare to Love Me is ook een nummer dat boven de rest uitsteekt. Het begint heel kalm met een kwetsbare Avril Lavigne die onder lichte pianobegeleiding zingt over de moeite die het haar heeft gekost om na een verbroken relatie een nieuwe aan te gaan. Later vervaagt de kwetsbaarheid en wordt er instrumentaal flink wat kracht bij gezet.

Love Sux barst van de energie. Krachtige gitaarriffs en drums en Lavigne die sterk van zich laat horen. Het jammere is dat ze, waar de ‘tweede generatie’ poppunkartiesten innovatief proberen te zijn, vooral bij het oude blijft. Qua muziek, maar vooral qua tekst. Hoe ze zingt over giftige relaties en hoe ze haar exen zo snel mogelijk wil vergeten of juist wraak wil nemen. Voor een 37-jarige, ervaren songwriter zijn de teksten die ze voor dit album heeft geschreven redelijk infantiel. Het album lijkt gemaakt voor tieners van nu en niet voor haar oorspronkelijke fans, die nu geen tiener meer zijn. De muziek is absoluut niet slecht, maar er is weinig wat we nog niet eerder hebben gehoord. Waar Lavignes vorige plaat, Head Above Water, volwassen en vernieuwend aanvoelde, kiest ze met Love Sux duidelijk voor een ander pad.