De titel van het nieuwe album van CHVRCHES – Screen Violence – kan op twee manieren worden geïnterpreteerd. Enerzijds verwijst het naar het thema van de plaat: het ‘toetsenbordgeweld’ dat voor eenzaamheid, desillusie en angst kan zorgen. Anderzijds heeft het een letterlijke betekenis. Het album is tijdens de pandemie gemaakt en ook voor CHVRCHES betekende dat thuiswerken. Vanachter computerschermen in Glasgow en Los Angeles werkte het trio met videobellen en audiodeelprogramma’s om zijn vierde studioalbum toch af te krijgen.
Drie jaar na Love Is Dead verandert CHVRCHES weinig aan zijn formule. Lauren Mayberrys zang wordt nog steeds gecombineerd met krachtige synths, zoals op He Said She Said. Onder begeleiding van bombastische bassen rekent Mayberry af met dubbele standaarden, seksisme en onrealistische verwachtingen die men van vrouwen kan hebben (’Be sad, but don’t be depressed/Look good, but don’t be obsessed.’) De stevige bas wordt in de refreinen vergezeld door kleurrijke synths. Het refrein is wat repetitief, maar blijft daardoor wel hangen.
Ook How Not to Drown is een fijne track. Het nummer bevat veel verschillende lagen met onder meer piano en drums, waardoor het erg melodieus is. Het is wel wat kalmer en minder explosief. Jammer is dat het solocouplet van The Cure-zanger Robert Smith maar vier regels telt en dat hij, meer dan Mayberry, wordt overstemd door de instrumentatie. Daarnaast duurt het outro veel te lang, waardoor de aandacht bij het beluisteren van deze op zichzelf niet slechte track wat kan verslappen.
Op Screen Violence heeft de band het vaak over de negatieve kant van sociale media en ‘het beeldscherm’, maar aan de andere kant kan het scherm dienen als middel om even te ontsnappen aan de frustratie en onzekerheid van het ‘echte’ leven. Dat is het verhaal van het gevoelige Lullabies. Waar de plaat veel uptempo tracks met explosieve refreinen kent, is deze gematigder. Lullabies wordt instrumentaal gedragen door een onheilspellend pianodeuntje en een beat. Mayberry zingt ingetogen.
Via Nightmares eindigt het album ook op rustige voet. Op afsluiter Better If You Don’t blijven de synths zelfs helemaal achterwege en is enkel gitaar te horen. Dit soort nummers passen de band eigenlijk wat minder – de betere CHVRCHES-muziek bevat toch die bombastische refreinen waar de synths je om de oren vliegen.
CHVRCHES kan het nog steeds. De synthpopformule is nog lang niet uitgewerkt, zo bewijst het Schotse trio met zijn vierde studioalbum. Na het veiligere Love Is Dead wordt er wat meer geëxperimenteerd en is de productie gelaagder dan ooit. De songteksten op Screen Violence voelen persoonlijker en zijn herkenbaar. Hoewel de lijn van sterke nummers niet de hele plaat lang wordt doorgezet, staan er wel veel kwalitatief goede tracks op. CHVRCHES laat zien na tien jaar nog zeker niet te zijn afgeschreven.
