Billie Eilish – Happier Than Ever

Waardering

8

9

9

Er zijn waarschijnlijk weinig releases waar zo reikhalzend naar wordt uitgekeken als Happier Than Ever, de nieuwe plaat van Billie Eilish. Veel artiesten zien als een berg op tegen de ‘moeilijke tweede’. Billie daarentegen laat overal weten dat ze helemaal happy is met alle tracks. Terwijl de verwachtingen er niet om liegen na haar fenomenale debuut When We Fall Asleep, Where Do We Go?. De fluisterzang van Eilish, you love it or you hate it, is en blijft een constante in haar werk. Op haar tweede album Happier Than Ever doet haar stemgeluid  en de klankleur op veel nummers denken aan de triphop van Portishead’s album Dummy. Qua sfeer, want er zijn ook genoeg hedendaagse trap-, r&b- en hiphopinvloeden verwerkt door Billie en haar broer Finneas. Ondanks dat er al vijf nummers als single zijn losgelaten op het publiek, blijft er met zestien tracks voldoende te ontdekken en genieten.

Het album opent met Getting Older, een wat melancholisch nummer op een minimalistische, repeterende beat. Een rustige opener over de last van ouder worden, maar tegelijk ook gelukkiger zijn door relativeringszin. De onderkoelde beat van I Didn’t Change My Number laat haar stem mooi naar voren komen. Dit is ook een van de nummers waar wat meer voluit gezongen wordt, naast de fluisterende zang in de meeste tracks. Een bijna vrolijke latin feel kabbelt uit de speakers bij Billie Bossa Nova. Ondanks de wat andere stijl, past het nummer perfect in het geheel.

Halverwege My Future gaat het introvert gezongen nummer over in een hoger tempo, waarbij de ritmes wat los lijken te staan van de zang. Deze losheid wordt in Oxytocin weer tot een geheel gesmeed met behulp van een dwingende electrobeat. Halverwege de plaat start Halley’s Comet met een stemmig intro op piano. Op driekwart van het nummer verandert de klankkleur en de zang krijgt een omfloerst effect. Broer en zus laten wederom horen hoe fraai en organisch hun samenwerking is.

Not My Responsbility is een track waar de zang vervangen wordt door spoken word, ondersteund door diep bassende, drone-achtige klanken. Het ritme lijkt te komen van een metronoom die een klap van de funkmolen heeft gehad. Die combinatie geeft een fraai, vervreemdend effect. De beat krijgt in OverHeated een licht stuiterende versnelling, de dansvloer kan voorzichtig opgezocht worden. Naast de indringende muziek die vaak simpel klinkt, maar dat nergens wordt, zijn de teksten eveneens van een prachtige eenvoud. Zo start Everybody Dies met de magnifieke zin: ‘Everybody dies / surprise / Surprise’. Een track over de vergankelijkheid van het bestaan en bijbehorende eenzaamheid, maar met als fijne twist aan het eind dat je daar als luisteraar niet alleen in staat.

Op driekwart van het album komen drie van de eerder verschenen singles voorbij in een sterke opbouw. Een rustige start met Your Power, waarna het tempo dringender en dwingender wordt. Aan het eind van NDA wordt de beat lekker overstuurd en loopt het nummer naadloos over in de hit Therefore I Am.  Met de titeltrack wordt de dansvloer verlaten en een bijna akoestische weg ingeslagen. Afgezien van wat kleine geluidseffecten is de gitaar tot halverwege de meest opvallende begeleiding. Vanaf dat moment wordt de spanning opgebouwd en komt het tot een muzikale uitbarsting. Eilish gaat flink los en het nummer eindigt met lichte kakofonie. Het slotakkoord van haar tweede album is wel volledig akoestisch, met een stevige beat en ondersteund door esoterische koortjes.

Happier Than Ever is een ingetogen en sfeervol album. Billies enthousiasme over haar tweede plaat is volkomen terecht. Het is een consistent album, dat ondanks verschillende tracks, eenzelfde sfeer en intensiteit uitstraalt. Hoewel Billie mede door haar sterke zang de aandacht naar zich toetrekt, is het de samenwerking met haar broer Finneas die zo’n sterk album oplevert. Als je op je negentiende in staat bent twee sterke albums uit te brengen, kan de muziekliefhebber enkel wensen dat de productie niet voortijdig staakt.