De Canadese band Billy Talent was de nieuwe, agressieve editie van de post-hardcore scene in de vroege zeroes. Al snel werden ze bekend om hun eigen geluid met veel pingelende gitaren en de unieke stem van zanger Benjamin Kowelevicz. Blijft Billy Talent met het nieuwe album Afraid of Heights bij hun oude vertrouwde geluid of proberen ze iets anders?
Als je een paar jaar geleden een groot fan was van bands zoals My Chemical Romance of Paramore, dan was Billy Talent eigenlijk niet te missen. Vaak speelden ze als voorprogramma voor grote bands uit de emoscene. Met hun harde teksten over het leven, politiek, seks en relaties groeiden ze snel uit tot een grote naam. De band creëerde een uniek geluid met hun eerste twee albums en hebben met vervolg-albums laten zien dat ze veel in huis hebben, zonder van hun eigen geluid af te wijken.
Hoe zit dat dan met hun nieuwe album Afraid of Heights? Zoals verwacht bevat de plaat zeker wat klassieke Billy Talent anthems. Het album begint met het catchy nummer Big Red Gun, dat over de ‘wapenoorlog’ – die momenteel in de Verenigde Staten opbloeit – gaat. Het laat zien dat ze zich nog steeds met politiek bezighouden in hun muziek. Het nummer Afraid of Heights is ook een Billy Talent-klassieker met een refrein dat in je hoofd blijft haken. Midden in het album dompelen ze hun tenen in wat andere genres, zoals funky The Crutch en de poppunk-achtig Leave Them All Behind dat iets weg heeft van een typisch Green Day nummer. Ghost Ship Of Cannibal Rats is weer een politiek geladen track met een boodschap over wat de mens met de natuur doet en wat de consequenties daarvan zijn. Naast de inhoudelijke boodschap is het ook – en vooral – een lekker nummer. De stem van Benjamin blijft onveranderd agressief maar toch ook emotioneel van toon, alles wat we van de band kunnen verwachten. Helaas zwakt de plaat richting het einde af, de laatste paar nummers zijn niet erg spectaculair, en lijken erg op elkaar.
Billy Talent blijft na vijf albums herkenbaar door hun eigen geluid. Ze weten waar hun krachten liggen, namelijk in hun agressieve toon en bekende gitaargeluid. Hier zijn ze dus ook niet van afgestapt. Ze hebben op Afraid Of Heights geprobeerd met andere genres ze experimenteren, maar bleven daarbij toch bij hun herkenbare geluid. Het album is dan ook precies wat je van een Billy Talent album kan verwachten. Ook al ligt hun kracht bij de specifieke sound, misschien was het interessant geweest als ze een andere kant van zichzelf lieten horen. The Crutch en Rabbit Down The Hole zijn dappere pogingen, maar uiteindelijk klinkt het toch allemaal hetzelfde. Ondanks de mislukte poging tot muzikale vooruitgang, is Afraid Of Heights een prettig album om naar te luisteren, zeker als je bekend bent met Billy Talent.
