De heren van Birth Of Joy speelden in 2014 alleen al een verbluffende 172 shows, maar dat record kan in 2016 best wel eens verbroken worden. In slechts twaalf dagen namen ze hun nieuwe plaat Get Well op en dat is een heerlijk rockalbum geworden, dat de vraag naar optredens alleen maar kan doen toenemen.
De muziek van Birth Of Joy wordt wel eens omschreven als ‘sixties on steroids’, maar op album Prisoner uit 2014 bewees het powertrio al dat ze veel meer zijn dan dat. Aan de vertrouwde bluesrock werden meer stoner- en psychedelische elementen toegevoegd en op de nieuwe plaat zetten zij deze ontwikkeling voort. Op eerste single You Got Me Howling is dat al meteen goed te horen. De track begint met een stuwende uptempo riff a la Deep Purples Highway Star, maar gaat dan over in een psychotisch refrein waarin zanger Kevin Stunnenberg jankt als een trippende wolf. Dat sfeertje is overigens fraai uitgebeeld in de video bij het nummer, die wegkijkt als een grote lsd-trip.
Gelukkig hebben ze de jaren zestig invloeden niet helemaal losgelaten en is de nalatenschap van The Doors ook nog steeds aanwezig. Het bluesy Midnight Cruise had zomaar op Morrison Hotel kunnen staan en het sfeervolle achtminuten-durende titelnummer Get Well heeft wel iets weg van The End.
Het gemak waarmee ze op Get Well verschillende stijlen, emoties en tempo’s afwisselen kenmerkt de ontwikkeling van het trio. Het ene moment klinkt het alsof je ronddobbert op een rustgevend riviertje, maar voor je het weet, wordt je meegenomen in een stroomversnelling en stort je van een waterval af – en dat allemaal binnen één nummer. Nee, Get Well verveelt geen moment en zwakke nummers zijn er niet op te bekennen. En ondanks de verschillende stijlen en geluiden klinkt het allemaal als een gestroomlijnd geheel. Dat is voor een groot gedeelte te danken aan producer Joris Wolff, die ook op de vorige plaat achter de knoppen zat. Hij zorgt voor een vet aangezet geluid met hier en daar goed geplaatste effecten, waardoor je nooit het gevoel hebt dat je maar naar drie instrumenten zit te luisteren.
Inmiddels is ook tweede single Hands Down uit, mét bijbehorende videoclip. Een clip waarin een balletdanseres de hoofdrol speelt. Nu is het opzwepende Hands Down bij uitstek een nummer om op te bewegen, maar pirouettes draaien op een orkaan van gitaar-, drum en orgelnoten zie je niet zo vaak. Birth Of Joy bewijst dat het kan.
Eigenlijk is het sowieso bijna onmogelijk om stil te blijven staan tijdens het beluisteren van het tien nummers tellende album. In de meeste gevallen zal een volle zaal of festivalweide echter eerder uitmonden in een enorme moshpit, waar lichamen alle kanten op slingeren, dan in een gecoördineerde choreografie, want Get Well is bovenal gewoon een verdomd goede rock ’n roll-plaat. Het soort plaat dat hoop geeft aan een verstokte classic rock-liefhebber als ondergetekende. Misschien was vroeger toch niet alles beter.
