De Amerikaanse singer-songwriter Chan Marshal, beter bekend als Cat Power, brengt met haar nieuwe album Covers alweer haar elfde studioalbum op de plank. Na The Covers Record en Jukebox komt de zangeres na veertien jaar met een nieuw album vol bewerkingen, zoals de naam al doet vermoeden.
Wat opvalt aan de twaalf gekozen nummers op het album is dat het een hele diverse mix is van verschillende genres, maar ook compleet verschillende tijden. Zo vertolkt Power onder andere Against The Wind van rockzanger Bob Seger, It Wasn’t God Who Made Honky Tonk Angels van countryster Kitty Wells en I’ll Bee Seeing You van de bekende jazzzangeres Billie Holiday. De inspiratie achter de diversiteit van het album is Power’s oma die vroeger al deze liedjes voor haar zong.
Covers opent met het nummer Bad Religion van Frank Ocean, waar Cat Power totaal haar eigen draai aan geeft. De kerkelijke orgelklanken van het origineel ruilt Power in voor een piano en een vleugje rock. Dit had geen probleem hoeven zijn als de zangeres niet ook nog de melodie had vertraagd, waardoor het nummer saai wordt en je er na een minuut wel klaar mee bent.
Dat Cat Power met dit album een nieuwe sound heeft ontwikkeld wat betreft haar covers, wordt na een paar nummers wel duidelijk. Waar haar oude covers vaak minimalistisch waren met alleen een gitaar op de achtergrond, klinkt de hele band die ze nu heeft ingeschakeld wat spiritueel tot het zweverige aan. Een nummer dat wat meer weg heeft van de oude Cat Power, is het rustige These Days van Jackson Browne. De eenvoudige gitaarklanken zorgen ervoor dat je wat meer diepte in haar stem hoort, in plaats van alleen haar hese vlakke stem in de rest van de covers op het album. Zo klinkt Power’s versie van het karaktervolle nummer Endless Sea van Iggy Pop heel afgezwakt, waardoor het gangbaarder maar ook saai wordt. Ook Power’s cover van Lana del Ray’s White Mustang verliest zijn charme door weer hetzelfde jasje waar de zangeres haar covers insteekt.
Naast bewerkingen heeft de zangeres ook één eigen geschreven nummer meegenomen op haar nieuwe album. Het lied Unhate is een nieuwe versie op Power’s eerdere nummer Hate uit 2006. Het bijzondere aan dit lied is dat een deel van de tekst is veranderd. De zin ‘I hate myself and I want to die’, wordt in de nieuwe versie in de verleden tijd gezongen. Ook bij dit nummer is de eenvoudige gitaar verdwenen en zit het veel complexer in elkaar door de band. Unhate leent zich hier wel voor maar dat neemt niet weg dat je in het origineel uit 2006 veel meer emotie in Power’s stem hoort, dan de vrij emotieloze nieuwe versie van het nummer. Het was een goed idee van Cat Power, maar de uitvoering is minder geslaagd.
Het album eindigt met een uniek hoogtepunt. Power’s versie van I’ll Bee Seeing You van Billie Holiday klinkt ruwer en zwaarder dan het origineel, waardoor het een mooi en intens nummer is geworden.
Cat Power laat met Covers zien dat ze aan elk nummer wel haar eigen draai kan geven, ondanks dat ze hiermee wel af en toe de mist in gaat. Op een aantal goede uitzonderingen na die wel bij blijven, zorgt Power’s sound ervoor dat de meeste nummers in elkaar overlopen en je ze al snel vergeten bent.
