Het is niet gemakkelijk om je niet thuis te voelen in je eigen lichaam. Redcar, de zanger die eerder vooral bekend stond onder de naam Christine And The Queens, weet dat als geen ander. Op het nieuwe album Redcar les adorables étoiles (prologue) komt de zanger met zijn grootste conceptuele werk tot nu toe. In your face en openhartig bezingt hij vooral de hoop op een betere toekomst en breidt daarmee de eerdere lagen uit die werden gelegd op voorganger Chris uit 2018.
Dat wil niet zeggen dat Redcar les adorables étoiles (prologue) een letterlijke voortzetting is van die plaat, maar vooral het palet waarop gewerkt is, is verbreed en verdiept. Het album laat de kenmerkende jaren ‘80 synthesizers en echoënde stem van Redcar horen die ook op eerder werk terugkwamen. Toch krijgt het geluid een andere toon mee. Voornemens iedere dag een track te schrijven en op te nemen, werd in twee weken tijd vanuit huis de hele plaat gemaakt. Dit geeft het ondanks de weelderige en gelaagde productie, toch een lofi, mysterieus en dromerige sound mee.
De opnames vormden een hoopvolle periode voor Redcar, nadat hij moest omgaan met het verlies van zijn moeder en op zoek ging naar zijn identiteit. Tijdens de opener Ma bien aimée bye bye komt het nemen van afscheid aan bod. Niet zozeer betreffende het verlies van zijn moeder, maar meer gericht op het afscheid dat Redcar neemt van zijn eigen vrouwenlichaam. Een extra laag aan de tekst komt voort uit het feit dat juist diezelfde ouder ook verwachtingen had van Redcar om een dochter te zijn. Die boodschap uit zich niet als haat tegen zijn moeder. In tegendeel, want op Les étoiles bezingt hij hoe de sterren aan de hemel een bijzondere herinnering vormen aan haar.
Na de verlossing die het afschudden van die eerdere identiteit oplevert, struikelt de zanger om tekstueel verder uiting te geven aan andere emoties. Op Tu sais ce qu’il me faut en Rien dire blijkt het lastig om zijn eigen liefdesleven in woorden te vatten. De teksten zijn abstract, maar blijven desondanks oppervlakkig. Dat staat echter niet in de weg dat het muzikaal twee mooie nummers zijn doordat goed gebruik is gemaakt van echo’s en meerstemmige vocalen.
Waar het vorige album nog een duidelijke single voortbracht in de vorm van Damn, dis-moi, zoekt deze plaat niet de hitlijsten op. Redcar duikt in het onbekende. Op zoek naar melodie, liggen de hoogtepunten vooral bij Mémoire des ailes en Je te vois enfin. Songs zonder overdreven productie, maar wel met melodieën die het dichtst in de buurt van een hook komen. Iets dat in het geheel past, want op deze plaat staan vooral de teksten en sfeer centraal, zoals op het lange Combien de temps. Door het snelle schrijfproces en de eenzijdigheid toont het album een duidelijk karakter. Een karakter dat wellicht meer vraagt om rustig te beluisteren, dan om op te zetten op de dansvloer.
Het album wat wellicht de dansvloer vol krijgt gaat begin volgend jaar verschijnen. In 2021 volgde namelijk een vruchtbare samenwerking op uitnodiging van Mike Dean, bekend van zijn werk met onder andere Beyoncé, Madonna en The Weeknd. De platenmaatschappij stond het niet toe om een tweede album uit te brengen terwijl de promotie voor het huidige album nog liep. Vandaar de toevoeging (prologue) aan de titel van de huidige plaat, om te laten zien dat er nog meer volgt. Dat wachten is echter geen straf, want tot die tijd kan de luisteraar zich onderdompelen in het mysterieuze geluid van Redcar les adorables étoiles (prologue).
Op 11 november verschijnt het album. Beluister hieronder alvast de singles.
