CHVRCHES is de moderne belichaming van het genre synthpop. Modern met een grote M, want synthpop wordt regelmatig geassocieerd met 80’s new wave en dat doet een band als CHVRCHES te kort. Voor hun nieuwe album zijn de Schotten in zee gegaan met topproducer Greg Kurstin, om met hun eigen sound de billboards te veroveren.
CHVRCHES heeft haar kwaliteiten nog niet verloren. De band is nog steeds goed in het schrijven van catchy refreinen en dat is ook op Love Is Dead vaak te horen. Met nummers als Get Out, Grafitti en Never Say Die kan niet voorkomen worden dat de muziek in je hoofd blijft zitten. Deze nummers fungeren, net als de meerderheid op Love Is Dead, beter als herinnering. Zodra je op zoek gaat naar meer dan catchy refreinen, kom je snel aan bij de gebreken van dit album.
Love Is Dead lijdt aan hetzelfde virus als de pop/rock band Imagine Dragons. Bij een tweede luisterbeurt zal je snel een patroon herkennen. Elk nummer houdt zich aan een formule, waarbij de refreinen groots zijn en de instrumentatie op deze refreinen episch en bombastisch opzwellen. Het gevolg van deze formule is een repetitieve tracklist met veel gemiste kansen, omdat de catchy refreinen verloren gaan onder de bombastische productie. Daarnaast ondersteunt deze songstructuur niet de sterke punten van Mayberry’s stem.
De productie is enorm gelaagd zowel bij de refreinen als bij de coupletten, waardoor de refreinen zelden voldoening geven. De kwetsbare, dunne stem van Mayberry verdrinkt tussen alle synthesizers. In het voormalig werk van CHVRCHES kwam de stem van Mayberry vaak goed naar voren. Op Love is Dead vergeet de band ruimte te laten voor de zang. CHVRCHES maakte in hun eerdere werk de keuze tussen grootse productie(synthesizers) en Mayberry’s bereik. Hierdoor zijn de beperkingen van Mayberry’s stem in het verleden goed op de achtergrond gebleven. Op Never Say Die heeft CHVRCHES de balans niet kunnen vinden.
Gelukkig zijn er wel momenten waarop CHVRCHES beter gebruikt maakt van haar eigen krachten. Heaven/Hell is een van de sterkere nummers van dit album. Mayberry klinkt op haar best en de synthesizers geven een kleurrijke, energieke begeleiding, zonder dat het ten koste gaat van het meeslepende geheel. My Enemy met The Natonial-frontman Matt Berninger is een andere absolute highlight van Love is Dead. Vergelijkbaar met Heaven/Hell is er een dynamische balans aanwezig. De stem van Matt Berninger zorgt voor een goed contrast t.o.v. van de heldere stem van Lauren Mayberry. Maar deze momenten zijn helaas beduidend in de minderheid.
In de zoektocht naar een top-40 hit creëert CHVRCHES een album met een chronisch gebrek aan dynamiek. Love is Dead verstopt het merendeel van haar aantrekkingskracht onder een deken van synthesizers en repetitieve popproductie. Wie weet, misschien brengt een remix van het juiste nummer van Love is Dead een parel aan het licht!
