Love, Death & In Between is het tiende studioalbum van de Limburgse formatie DeWolff. Daarmee komt de psychedelische rockband uit op een moyenne van ongeveer één album per anderhalf jaar; een gemiddelde waar menig artiest en band jaloers op zal zijn. Het grote afbreukrisico van een dergelijke productiviteit is dat naarmate de tijd vordert, er ingeboet wordt op kwaliteit. Zo niet bij DeWolff, want Love, Death & In Between is een ijzersterk album geworden.
Waar DeWolff het afgelopen jaar de tijd vandaan heeft gehaald om Love, Death & In Between te maken is een raadsel, want de agenda was in 2022 goed gevuld. Zo werd met Dawn Brothers uit Rotterdam het uitstekende album Double Cream opgenomen en werd DeWolff door zowel Toto als de bluesrockband The Black Crowes uitgenodigd om mee te gaan op tournee door Europa. Die laatste is niet meer dan logisch, aangezien beide bands binnen het bluesrock-genre bekend staan om hun energieke albums en hun vermogen om een sterk gevoel van sfeer en emotie over te brengen. Ook bij live-optredens. Op Love, Death & In Between laat DeWolff horen dat het daarnaast ook bekend staat om zijn unieke mix van blues, rock, funk en psychedelische rock, waarbij genre-overstijgende experimenten niet geschuwd worden. Night Train, de eerste track van het album, opent wat dat betreft veilig binnen de contouren van de southern rock. Heerlijke ZZ Top-energie op Limburgse leest geschoeid.
Bij het horen van de tweede track en eerste single van Love, Death & In Between, Heart Stopping Kinda Show, is het schier onmogelijk een vergelijking tussen DeWolff leadzanger/gitarist Pablo van de Poel en Chris Robinson van The Black Crowes achterwege te laten. De kleur van hun stemmen toont veel overeenkomsten, mede ingegeven door de uptempo roots-rock sfeer van deze track: het handelsmerk van The Black Crowes. De meeslepende, soulvolle zang van Van de Poel geeft dit nummer een extra emotionele diepte die minstens even indrukwekkend is als wanneer Robinson deze track had ingezongen.
De muzikale virtuositeit van DeWolff wordt middels een magnus opus van liefst zestien minuten, getiteld Rosita, maximaal gedemonstreerd. Blues, funk, soul, gospel, het zijn slechts enkele genres die de revue passeren. Speciale aandacht voor het gedeelte vanaf dertien minuten, waarin DeWolff speelt alsof ze op Woodstock staan naast Joe Cocker die zijn versie zingt van With A Little Help From My Friends. Gewaagd, gedurfd en bovenal geslaagd! Richting het eind van het album schelt het geluid van onversneden soul uit de jaren zestig en zeventig uit de boxen in het nummer Pure Love. Als dan de laatste mystieke tonen van albumafsluiter Queen Of Space & Time hebben geklonken en de stilte intreedt, is slechts één slotsom mogelijk: Love, Death & In Between is veel meer dan een album, het is een indringende muzikale ervaring.
Het sterkste punt van Love, Death & In Between is dat het klinkt alsof het live in de studio is opgenomen. Zonder toeters, bellen, overdubs of aan elkaar geplakte halffabricaten. Daarmee doet het qua sfeer, dynamiek en interactie tussen de bandleden denken aan de albums RAW (2022) van ZZ Top en The Lady in the Balcony: Lockdown Sessions (2021) van Eric Clapton die op eenzelfde manier tot stand zijn gekomen. Wat verder opvalt is de duidelijk aanwezige achtergrondzang. Op veel momenten wordt die als steunpilaar ingezet voor zanger Van de Poel. Prima zanger daar niet van, maar zonder deze hulptroepen zou Love, Death & In Between wel een stuk eenzijdiger of vlakker hebben geklonken. Nu blijft het als geheel spannend, boeiend en levendig.
