In de wereld van de popmuziek is het niet ongewoon om artiesten te zien evolueren en experimenteren met hun geluid. Zo ook Dua Lipa, die het met Radical Optimism, haar eerste studioalbum in vier jaar, over een nieuwe boeg gooit.
Vanaf het moment dat de eerste tonen van het album klinken, wordt duidelijk dat Dua Lipa een nieuwe richting inslaat. Wat dit album echt onderscheidt, is de algehele sfeer van optimisme en speelsheid die erdoorheen stroomt. Dat het album geschreven is met haar toekomstige headline op het Glastonbury–festival in gedachten is niet te ontkennen: het is alsof Dua Lipa een feestje geeft, en iedereen is welkom.
De openingstrack, End of An Era, zet de toon voor de rest van het album. Het begint met een bijna hypnotiserende beat die al snel overgaat in een onstuimige mix van synths en drums. Wat volgt is een reeks nummers die verschillende invloeden en genres verkennen. Van de dromerige nummers als Happy For You tot dansbare tracks als Houdini, Dua Lipa weeft moeiteloos tussen stijlen.
De eerste echte breuk in vibe en energie komt bij het nummer French Exit, waarop de Britse zangeres een innig kijkje geeft in haar tegenstrijdige gevoelens. Het ingetogen nummer start met een zacht eerste couplet, begeleid door een akoestische gitaar, en bereikt een hoogtepunt in een met snaren beladen chorus waarin de zangeres vertelt: ‘It’s not a broken heart if I don’t break it. Goodbye doesn’t hurt if I don’t say it.’
De productie van het album verdient ook lof. De nummers zijn zorgvuldig gearrangeerd en geproduceerd, met oor voor detail. De instrumentatie is rijk en gelaagd, met een mix van elektronische en organische elementen die elkaar aanvullen. Het resultaat is muziek die zowel vertrouwd als buitenaards aanvoelt.
Het album mag dan wel Radical Optimism heten, niet elk nummer gaat over zonneschijn en regenbogen. De poging om emotionele diepgang te verwerken in deze dansbare, upbeat nummers, gaat zeker niet onopgemerkt voorbij. Op het nummer Anything for Love beschrijft Dua Lipa het verdriet dat bij liefde kan komen kijken met een eerlijkheid en oprechtheid die tot nu toe nog niet op deze manier in het album naar voren zijn gekomen. Haar stem, krachtig en toch kwetsbaar, weet een gevoelige snaar te raken op een manier die lang blijft nagalmen.
Hoewel Radical Optimism een gedurfd project is, zijn er enkele kritische punten die moeten worden opgemerkt. De afwezigheid van de vele topschrijvers die haar vorige album, Future Nostalgia, zo goed hebben gemaakt, valt op door het gebrek aan sterke, unieke melodieën, teksten en thematiek.
Wanneer Dua Lipa het heeft over ‘radicaal optimisme’ benadrukt ze het behendig navigeren door chaos of, zoals afgebeeld op de albumhoes: je hoofd koel houden terwijl je door haaienwater zwemt. Toch vermijden de meeste teksten het diepe water liever dan erin te duiken; ze gaan over het ontlopen van uitdagingen, vluchtige liefde en wantrouwen, zoals beschreven in het nummer Illusion: ‘Don’t know who you think that you’re confusin/I be like, Ooh, it’s amusin/You think I’m gonna fall for an illusion?’
Desondanks is het moeilijk om niet te worden meegesleept door de energie en luchtigheid van Radical Optimism. Of het album een blijvende indruk zal achterlaten, zal de tijd leren. Het belooft in ieder geval een mooie zomer te worden met deze nummers galmend op de achtergrond.
