Juice is het nieuwste album van Fresku en MocroManiac. De gevoelige onderwerpen en disses die hij altijd in zijn teksten zet, komen ook in deze plaat weer terug, maar gaan dit keer gepaard met een goede dosis humor en funky instrumenten. Dat maakt het een hele goede instap voor luisteraars die nieuw zijn voor rap, waarbij sommige nummers niet zo serieus genomen hoeven te worden als bij de gemiddelde rapper.
De lp begint met De Intree, een lekker oldschool nummer met zang van Sarah-Jane waarin Fresku met synths op de achtergrond een hook spit over dat zijn concurrentie geen kans maakt. Dit wordt aangevuld met de sappige tekst van het liedje Juice, dat in het thema staat van, zoals de naam al suggereert , sap. Er wordt heel veel gespeeld met woorden binnen dat thema waarin het ingewikkelde ritme met vele offbeats goed tot zijn recht komt. Allebei deze songs zijn heel goed met tekst, maar de instrumenten laten toch te wensen over. Bij De Intree is het erg minimaal en voegt het weinig toe aan de teksten. Bij Juice is wel een funky basloopje aanwezig. Alleen jammer dat dat basloopje in een andere toonsoort geschreven is, wat een wringende toon voortbrengt in combinatie met de zang.
Als je meer houdt van harmonie dan hebben Witlof en Fraude daarentegen een extreem goede combinatie van flowende rap, funky gitaren en bas. Witlof heeft naast een lekkere beat ook hilarische teksten over verkazing van zwarte jongens in de Nederlandse maatschappij. Dit levert teksten op als: ‘Zoveel witlof dat ik bijna blank word/Fresku is de Hema-worst in je stamppot’. Fraude is een steek naar alle rappers die eerste ‘real’ waren en zichzelf niet zijn gebleven na hun succes. Simpel, maar catchy.
Daarna volgt een sketch waarin een vrouw aan het zeuren is tegen haar vriend in Chickie waarop geduldig wordt gereageerd in de song Werk Met Me. Aan het einde van dat nummer komt de vrouw terug met de woorden ‘En nu sorry zeggen meneertje’. Dit maakt een furieuze reactie los in Sorry waarin Fresku samen met meerdere gastartiesten keihard disses uitbrengt. Helaas word dit helemaal verpest door Killer Kamal die aan het einde losbrand met een schreeuwende reeks van inhoudsloze beledigingen.
Gelukkig wordt deze blooper goedgemaakt door een nieuwe sketch in Chakra. De geleide meditatie brengt je helemaal tot rust met een leuke plottwist. Vanaf dat punt wordt het album nog diepgaander. Zoals in bijvoorbeeld Tijd loopt word er gerapt over de dood, begeleid door instrumentatie die je meteen doen denken aan het wilde westen. En in My Will wordt na de emotionele zang aan het begin de dreunende bas weer de typerende bas toegevoegd die je in vele rapnummers terugvindt. De preek in zijn testament wordt hardop gerapt en in combinatie met de eentonige hook en minimale instrumentatie is dit een van de mindere tracks van dit album. Ook het laatste liedje van het album Besef Dat Je Leeft is een tegenvaller waar veel potentie in zit. Met een goede intro en een baslijn waarvan je gaat grooven is de herhaling veel te sterk aanwezig. Als de coupletten gevarieerd waren geweest dan had het een hit kunnen zijn.
Uiteindelijk is Juice een verrassend en fijn album om naar te luisteren, waarbij de humor in contrast staat met de spraakmakende onderwerpen die voorkomen in de muziek. De nieuwe insteek van instrumenten en funk maakt dit album zeer interessant maar het is helaas niet bij elk nummer goed toegepast. Juice had meer kunnen brengen.
