Sevn Alias – Picasso

Waardering

6

Na zijn doorbraak in 2015 is Sevn Alias nog steeds vuur aan het spitten. In zijn nieuwste album Picasso wordt innovativiteit getoond op instrumentaal gebied, en daarmee zal hij met gastartiesten zoals Lil Kleine en Boef razendsnel omhoog in de ranglijsten schieten. Eind november en door heel december heen zal Sevn Alias touren door Nederland. Of de rapper daarmee zijn lp in een positief daglicht kan zetten is te betwijfelen, want door zijn overmatige gebruik van autotune en mumble-rap stijl zal het een uitdaging worden om de muziek goed over te brengen op een podium.

Met het nummer Intro word de luisteraar aangenaam verrast door een heerlijke groovy piano die een heel apart ritme creërd in combinatie met de 808 bas die hoge noten durft te raken. Hierdoor krijg je een zweverige beat die uiteindelijk lekker hard neergeslagen wordt door de drums die tegelijkertijd starten met de zang. Ook op de track Fit kan men heerlijk flowen. Met een solide beat die gekenmerkt word door een fluit kan Sevn zijn teksten over zijn jeugd prima op elkaar over laten lopen.

Wel is er nog meer dan genoeg ruimte voor verbetering. Dit is te horen in bijvoorbeeld de track Flu en Tip. Waar de structuur van de song goed in elkaar steekt laat de tekst veel te wensen over. Het cliché van artiesten die drugs gebruiken is een zeer onorigineel concept wat zo erg uitgemolken is dat het niet serieus genomen kan worden. Ook bij Stage wordt de plank volledig misgeslagen. Niet met de teksten, maar met een teveel aan elektronische invloeden op de zang. Autotune zou een hulpmiddel moeten zijn om de artiest te helpen zijn visie en vibe in het nummer te laten weerspiegelen. Sevn trekt zich daar niets van aan en gebruikt eigenwijs autotune hele nummers lang waarmee het realisme van de plaat ontrokken word.

Uiteindelijk voelt het alsof Picasso gehaast is uitgebracht, met 16 nummers is het een supergroot album waarin meer aandacht had gemoeten. Het is duidelijk dat de artiest dat zeker weten wel kan. Met juweeltjes als CSI en Patsergedrag word laten zien dat Nederlandse hiphop de juiste richting in gaat. Wellicht zit er meer potentie in dit album, maar moet dat nog ontdekt worden. Als de zang niet doodgegooid zou zijn met autotune zouden de songs veel echter klinken. Maar nu klinkt dit album nog teveel als een product in plaats van kunst, en dat is wat muziek hoort te zijn.