Met de single Groter Dan Ik verstopte Froukje een belangrijk 21-eeuws probleem in een aanstekelijk popliedje. Het betekende haar grote doorbraak. Nu ongeveer een jaar later is ze terug met haar eerste echte project: Licht en Donker.
De plaat begint met droevige, ietwat melancholische pianoakkoorden, die al snel verstommen in dreunende en dansende synthpartijen. In de titeltrack wordt veel over tegenstellingen gesproken. Deze hoor je ook lekker terug in de muziek. Rustige stukken worden afgewisseld met dansbare popstukken. Een combinatie die op het eerste gezicht gek lijkt, maar eigenlijk perfect in elkaar overloopt en goed werkt.
Ander hoogtepunt is het nummer Ik Wil Dansen, dat eerder als single werd uitgebracht. Het nummer verleidt en trekt je mee naar binnen met een swingende basslijn. Terwijl het aanstekelijke refreintje hypnotisch meedeint op de muziek. De absolute slotklap die ervoor zorgt dat je knikkend, schuddend en al dansend wel mee moet blèren.
Deze energie van aanstekelijke popliedjes wordt ook gemixt met slimme en persoonlijke teksten. Iets wat op elk nummer van de ep wel terug te vinden is. Vooral op de twee afsluitende tracks laat Froukje zich van een persoonlijke en breekbare kant zien. Op het nummer 17 praat ze over haar liefde voor een persoon en alle mooie, maar ook mistroostige dingen die dit met zich mee kan brengen. En op Onbezonnen spreekt ze zich uit over haar nieuw gevonden, stormachtige roem. Een onderwerp dat voor de gemiddelde luisteraar misschien een ver van je bed show is, maar op zo’n vertrouwde manier wordt gebracht dat het eigenlijk alleen maar sympathieke gevoelens opwekt.
Licht en Donker is een plaat die qua sound strak is en wel wat weg heeft van albums van grotere zussen als Dua Lipa en Jessie Ware. De plaat schreeuwt echter wel degelijk Froukje. Vooral met de teksten en uitvoering drukt ze haar stempel. Soms uitdagend, soms herkenbaar. Soms licht, soms donker.
