Onder het alias Get Well Soon heeft de Duitse singer-songwriter Konstantin Gropper al vier eps en vier voltallige albums op z’n naam staan; toch heb je waarschijnlijk nog nooit van hem gehoord. In Frankrijk en Duitsland haalde hij al enkele keren de hitlijsten, maar in Nederland lijkt hij nog weinig terrein te winnen. Aan de kwaliteit van album nummer vijf valt weinig af te dingen, toch valt het nog te betwijfelen of The Horror wel voor verandering gaat zorgen.
Toen we Gropper spraken gaf hij al de perfecte samenvatting van zijn nieuwe album: ‘Vroeger dacht ik dat liefde de aarde deed draaien, maar nu niet meer. Alles wat er gebeurt in de wereld, alle grote beslissingen, worden gemaakt uit angst. Het is horror dat de aarde doet draaien.’ Niet zo vreemd dus dat angst het centrale thema van The Horror is. Met titels als Martyrs, A Misty Bay (at Dawn), The Only Thing We Have to Fear, en maar liefst drie Nightmares hoef je dan ook geen gezellige toon te verwachten.
Gropper’s dramatische en melancholische stem komt perfect tot z’n recht op zijn laatste wapenfeit. Bijzondere vocale kunsten en truukjes hoef je niet te verwachten. Lange uithalen, kopstemmen en autotune worden allemaal achterwege gelaten. In plaats daarvan richt hij zich helemaal op de teksten, en dat merk je. In de opener Future Ruins pt. 2 laat Gropper met teksten als “Hey master builder, think of the wrecking when you build/Hey mister architect, think of the ruin when you draft” al horen dat zijn teksten van een bepaalde klasse zijn.
De duistere toon in zijn teksten staat in sterk contrast met het vorige Get Well Soon album. Love ging over de liefde, Gropper noemt het een uitvlucht van de ellende in de wereld. Op The Horror gaat de singer-songwriter de ellende echter niet langer uit de weg en zingt hij over verschillende soorten angst. Soms persoonlijk, zoals op Nightmare No. 1, 2 en 3, welke gaan over drie nachtmerries die hij zelf heeft gehad. Soms ook globaal, bijvoorbeeld op het nummer Nightjogging, wat gaat over seksueel wangedrag en de angst waar vrouwen continu in moeten leven. Z’n teksten zijn af en toe geladen met humor, maar meestal met diepgang en melancholiek.
Je zou dat allemaal echter bijna vergeten als je de doorgaans opgewekte instrumentalen op het album hoort. Gropper heeft altijd een voorliefde voor klassieke muziek gehad, maar op The Horror trekt hij werkelijk alles uit de kast. Waar hij normaal gesproken zelf de meeste instrumenten bespeelt op zijn albums, liet hij ditmaal een geheel orkest invliegen. Daarmee creëerde hij zoals hij het zelf zegt ‘een orkestrale jaren ’50 Sinatra sound’ die van tijd tot tijd ook doet denken aan de klassieke Disney films uit de jaren ’30 en ’40. Het enige verschil is dat op The Horror het niet de prinses is die de hoofdrol vervult, maar de kwade heks.
Hoe mooi, origineel, en creatief het ook is om je gehele album te laten begeleiden door klassieke muziek, het brengt ook een probleem met zich mee. Doordat op het hele album dezelfde sound klinkt, vloeien de meeste nummers namelijk samen tot een orkestrale brei. Hoewel het geen afbreuk doet aan de kwaliteit van het spel, verliest The Horror hierdoor wel een stukje definitie en spanning. Dat is jammer, want hierdoor kun je het album eigenlijk alleen ten volste waarderen als je echt de tijd neemt om er aandachtig naar te luisteren.
Als je er echter voor gaat zitten zal je beloond worden met slimme teksten, gelaagde instrumenten en vele details. Zoals het basloopje in Martyrs, de opname van een airco in het Amsterdamse BackStage Hotel op An Air Vent (in Amsterdam), en het gebroeders Grimm sprookje voorafgaand aan The Only Thing We Have to Fear.
The Horror verkent een thema dat niet vaak aan bod komt, maar relevanter lijkt dan ooit. Gropper schijnt het licht op verschillende angsten, groot en klein, persoonlijk en globaal. Helaas zorgt het klassieke geluid, dat door het hele album te horen is, ervoor dat al deze angsten samensmelten. Hierdoor verliezen sommige nummers hun persoonlijkheid in de brei van strijkers, blazers en percussie. Je zult moeten graven en zoeken naar alle lagen, betekenissen en details op The Horror, maar wie zoekt, die vindt.
