Imagine Dragons – Origins

Waardering

7

Er wordt wel eens smalend over gedaan, dat er na 2000 geen grote rock bands meer zijn ontstaan. Ergens valt daar wel een punt te maken, er zijn inderdaad geen bands meer die dezelfde massahysterie veroorzaakten als in hun hoogdagen van bijvoorbeeld The Rolling Stones of The Beatles. Als we een band uit de eenentwintigste eeuw mogen noemen die toch dicht bij deze status komt, en dat zelf vooral heel graag wil, is het wel Imagine Dragons. Bijna alles wat de Amerikanen aanraken, verandert in goud (zeker in commercieel opzicht). En waar ze in de beginjaren nog overkwamen als een van de zovele nieuwe indiebands, zijn ze de laatste jaren vooral een band gebleken waarbij het groot, groter, grootst moet. Iets dat vooral duidelijk werd op hun laatste worp Evolve. Dat album, is nog maar een jaartje oud, en nu zijn the Dragons er al weer met een nieuwe, genaamd Origins.

Een zaak kunnen we direct de wereld uit helpen. Wie dankzij de titel zou verwachten dat ze met Origins terug een kleinschaliger geluid zouden brengen, wordt netjes op het verkeerde been gezet. Opener en vooruitgestuurde singel Natural is alles wat Imagine Dragons zo graag laat horen. Explosieve drums, doeltreffende gitaarriffs en een refrein dat smeekt om door elke festivalweide meegezongen te worden. Die riffs zijn sowieso iets wat we vaker terug horen op het album. Bijvoorbeeld op heerlijk rockende single Machine, waar ook de stem van zanger Dan Reynolds het beste tot zijn recht komt.

Die stem is ongetwijfeld het sterkste punt van Imagine Dragons. Reynolds heeft een bereik van hier tot Tokio, waar hij maar al te graag mee uitpakt. Tekstueel is er ook wat veranderd. Na zijn bekentenissen van het afgelopen jaar zijn de teksten van Reynolds, die kampt(e) met een depressie, donkerder aan dan ooit. Dat pakt een aantal keer goed uit, zoals op het elektronische Boomerang, maar een aantal keer gaan ze totaal de mist in. Bijvoorbeeld op het verschrikkelijke Digital, met zijn dubstepinvloeden, dat totaal overbodig is. The Dragons blijven op hun best als ze de volledig akoestische kant op gaan, het prachtige West Coast en het droevige Stuck zijn hier de beste voorbeelden van. Dit zijn niet geheel toevallig ook twee nummers waarbij Reynolds’ stem het best tot zijn recht komt.

Waar Imagine Dragons in de beginjaren nog vaak bestempeld werd als indieband, evalueerde dat later in de term indierock. We zijn nu inmiddels in de fase dat the Dragons meer dan ooit aansschurken tegen het predikaat (pop)rock. Is daar iets mis mee? Nee, helemaal niet. Zeker niet als de kwaliteit zo hoog is als op Origins. Reynolds en co zijn hard op weg een van de grootste bands op aarde te worden. Precies zoals ze voor ogen hebben.