Wie kijkt naar de Nederlandse streamingscijfers van 2018 ziet hiphop, hiphop en nog eens hiphop. Er was in 2018 gelukkig meer dan alleen dat genre en iedere redacteur van Nieuweplaat heeft daar zijn eigen kijk op. Dit keer blikt recensent Lex Laros terug op het afgelopen muziekjaar.
De ontdekking
Pale Waves laat zien dat wanneer Robert Smith en co met pensioen gaan, opvolging gegarandeerd is. Het debuut, My Mind Makes Noises is, hoewel erg repetitief, een album dat een veelbelovende toekomst schetst voor Pale Waves, ik hoop en gun het ze van harte. Voor de rest zijn het vooral herontdekkingen geweest wat mij betreft. There Will Be Fireworks, een Schotse band die veel te weinig aandacht krijgt en het Ierse All The Luck In The World (die je ook zal terugvinden bij mijn album van het jaar) hebben dit jaar heel veel van mijn Spotify minuten opgeslorpt.
De tegenvaller
Helaas zijn de tegenvallers dit jaar in grotere mate aanwezig dan de ontdekkingen. Mumford And Sons leverden met Delta geen slecht album af. Sterker, het was nog best een vooruitgang ten opzichte van voorganger Wilder Mind, en liet een glimp zien van de vroegere Mumford. Helaas leverde het album ook te veel missers en restjes. Maar de echte bummer dit jaar was toch wel Kodalines laatste plaat Politics On Living. Een album dat mij werkelijk niets deed. Leeg, gevoelloos. Jammer!
Het muziekmoment
Mijn muziekmoment van 2018 is er eentje die een paar weken geleden plaatsvond. Lord Huron trad die avond op in een nagenoeg uitverkocht Paradiso. In mijn optiek was dit het beste concert van 2018. Halverwege de set gebeurde er iets dat niet anders kan worden omschreven dan pure magie. Vanaf het balkon sloot ik mijn ogen en die bleven de rest van de avond gesloten. De nummers die Lord Huron opvoerde, sloten naadloos op elkaar aan. De hypnotiserende folk, live nog sterker dan op plaat, bracht mij even helemaal ergens anders. Muziek in zijn puurste vorm.
Het album
Ik noemde ze al eerder, maar All The Luck In The World heeft wat mij betreft, met ruime voorsprong, het album van dit jaar geleverd. A Blind Arcade, dat begin dit jaar uitkwam, is van begin tot eind een meesterlijke muzikale vertoning. De stijl van de in Berlijn woonachtige Ieren valt moeilijk te omschrijven. We horen stukjes Simon & Garfunkel, hints naar de oude Mumford & Sons, maar vooral een heel eigen geluid. Wat dat is? Luister gewoon A Blind Arcade om het te ontdekken. Van de breekbare ballad Contrails tot het sfeervolle Landmarks en van het fragiele Moon tot het briljante Golden October, zoveel moois op één album, het was een zeldzaam iets in 2018.
Wat ik verder nog kwijt wil
Als er een iemand mij wist te verbazen was het wel Willem de Bruin met zijn debuutalbum Man In Nood. Wie had ooit verwacht dat het podium beest van The Opposites met zo’n persoonlijk en ontroerend album zou komen? Ik niet, al liet Willem met The Opposites af en toe al zien ook gevoelig uit de hoek te kunnen komen (bijvoorbeeld in het mooie Ik Kan Het Niet). Man In Nood is een ontzettend mooi en diep debuut geworden. En, ondanks de zware context, een genot om naar te luisteren. Met Houten Pak wist hij mij zelfs tot tranen toe te roeren. Knap werk van de man die mij een paar terug nog liet losgaan op Thunder en Broodje Bakpao.
Top18
Er was geen twijfel mogelijk, ik wist al wel dat All The Luck In The World met de beste single van 2018 aan de haal ging. Maar welke? Uiteindelijk ga ik toch voor Golden October, het nummer met één van de mooiste climaxen van de laatste jaren. Verder is het een erg divers lijstje geworden. De samenwerking tussen Justin Vernon en The National’s Aaron Dessner kwam het mooist tot zijn recht op I Won’t Run From It. Verder veel genoten van diverse indiebands als Birdtalker en het Haagse Son Mieux, gedanst op Idaly’s Wine Slow en de terugkeer gevierd van Snow Patrol (het mooie What If This Is All The Love You’ll Ever Get) en Dashboard Confessional (met Just What To Say wisten ze mij weer als vanouds te raken).
Vol verwachting klopt ons hart
Om heel eerlijk te zijn; ik ben vooral benieuwd naar komend jaar. Rammstein komt na zo’n tien jaar eindelijk met nieuw werk, wat zo maar eens het laatste album van de Duitsers zou kunnen zijn. Het mooiste release nieuws kwam echter deze week, toen American Football bekend maakte in maart met een opvolger te komen van hun in 2016 verschenen comebackalbum. Ook dit album is weer titelloos, wel is bekend dat onder andere Paramore’s Haley Williams een bijdrage zal leveren. Ik ben benieuwd!
Lees ook de jaarreview van:
