London Grammar – Californian Soil

Waardering

5

Het driekoppige London Grammar is weer terug van even helemaal weggeweest. Het nieuwe album Californian Soil moet na vier jaar stilte onze ziel gaan aanspreken met grootse en prachtige symfonische geluiden. Hoe ver zijn ze met deze plaat van de klassieke London Grammar-formule gestapt?

Het album opent met het engelachtige en haast buitenaardse Intro, een combinatie van zachte geluiden, de volle stem van zangeres Hannah Reid en een orkest dat langzamerhand ontwaakt.  De eerste echte track is Missing, waarin gezongen wordt over een moeder die zich zorgen maakt over haar kind. Ze is bang dat hij of zij zomaar uit haar wereld zal verdwijnen: ’I worry that one day you’ll go missing/And who will notice when you’re gone?’ Lose Your Head is verrassend opbeurend met een dromerig randje. Deze buitengewone mix van klassieke symfoniemuziek met popgeluiden laat zien dat London Grammar echt een unieke sound heeft.

Lord! It’s A Feeling documenteert de giftige relatie tussen een vrouw en een man. Reid zingt alsof ze de man aanspreekt die haar beste vriendin pijn heeft gedaan. Scherpe beschuldigingen worden gemaakt, wat het nummer erg persoonlijk maakt. De zachte triphop-track en krachtige elektronica zorgen voor een opwindend gevoel. Het nummer How Does It Feel is ook weer een vrolijk lied, maar met angstaanjagende vocals die voor een sterk contrast zorgen. Een mooie, minimalistische song.

Helaas is de laatste helft van Californian Soil niet zo sterk als de eerste. De formule wordt steeds weer opnieuw hergebruikt, waardoor het bijna slaapwekkend wordt. All My Love is een nummer dat de stemkracht van Reid goed laat horen, maar voor de rest stelt het niet zoveel voor. I Need The Night voelt als een track die eigenlijk helemaal niet bij dit album past. De lyrics hebben weinig betekenis en de elektronische geluiden kloppen simpelweg niet.

London Grammar blijft een unieke muzikale kracht. Dat zit hem vooral in de zangkwaliteiten van Hannah Reid. Productie en instrumentatie zijn, zoals altijd, fenomenaal. Toch overheerst de eentonigheid op Californian Soil. Een paar liedjes springen eruit, zoals Lord! It’s A Feeling en Missing, maar het merendeel is snel weer vergeten. De mix van zachte elektronica en orkestmuziek is natuurlijk puur London Grammar, maar klinkt vaker uitgekauwd dan origineel. Als de liedjes net wat meer pit en de teksten net wat meer kracht hadden, dan was het resultaat heel anders geweest.