Toen hij BLACKsummers’night uitbracht in 2009, beloofde Maxwell dat er in 2012 een vervolg zou komen op wat uiteindelijk een muzikale trilogie moest worden. Vier jaar later dan gepland, is hij er dan toch: Maxwell’s nieuwe album blackSUMMERS’night. Met twee bijzonder goede tracks en negen andere prima liedjes zijn we blij dat hij terug is.
Maxwell was één van de eerste artiesten die commercieel succes behaalde met wat we neo-soul zijn gaan noemen. Deze muziek was vooruitstrevend, onorthodox en op verschillende manieren bewuster dan de mainstream R&B van die tijd, die zich steeds meer ontwikkelde richting clubmuziek. De bloedlijnen gaan terug tot de muziek van Prince, Sade en Jamiroquai, die soul mixten met jazz en funk. Hoewel neo-soul volgens sommigen over zijn hoogtepunt is, zijn de zonder twijfel twee meest invloedrijke artiesten binnen het genre toch met nieuw werk gekomen. D’Angelo in 2014 met Black Messiah, en nu Maxwell, met blackSUMMERS’night.
Twee nummers steken met kop en schouders boven de rest uit, en dat zijn de tevens als single uitgebrachte tracks Lake By the Ocean en 1990x. De eerste heeft wat weg van publieksfavoriet Pretty Wings van het vorige album BLACKsummers’night, met dezelfde prettige verhouding tussen falsetstem en borststem, een typische R&B-drummachine op de achtergrond en soulvolle koortjes bij de refreinen. Lake By the Ocean is geen ingewikkeld lied, maar het gaat dan ook over klein geluk: hoe gelukkig moet een mens immers zijn als hij compleet tevreden is met zwemmen in een meer, terwijl de oceaan om de hoek ligt? Hoewel Maxwell zich hier niet van zijn meest innovatieve kant laat zien, laat hij op Lake By the Ocean een tijdloos soulgeluid horen dat niemand op dit moment kan evenaren.
Het eerste couplet van 1990x had van Prince kunnen zijn (en de koortjes zouden ingezongen kunnen zijn door Janelle Monáe), maar het lied ontwikkelt zich richting een klassieke soulballad die Prince niet zou hebben gemaakt. Er is een prominente rol weggelegd voor violen en pauken, die het lied een klassiek gevoel geven. Hoewel Maxwell’s liedjes regelmatig over liefdesverdriet gaan, is dat hier niet het geval. 1990x is een zorgeloze en hevige viering van de liefde en hoort gedraaid te worden in de slaapkamer. Hoewel het een andere sound heeft, verdient het het hiermee een plekje op de schouw naast One Mo’gin van collega D’Angelo.
De negen overige liedjes van blackSUMMERS’night (Night is een geluidsfragment, geen liedje) variëren van uptempo tot ballad. Met zijn mysterieuze tekst en catchy melodie is Gods een aanrader voor hen voor wie het allemaal wel heel soulful wordt. Listen Hear valt op door zijn klassieke R&B-geluid en is een aanrader voor iedereen die niet zo dol is op Maxwell’s falsetto. De overige tracks vallen eigenlijk nauwelijks op en laten de typische, zwoele soul horen waar Maxwell beroemd mee werd. Want hoewel Maxwell zich in de loop van zijn carrière niet bijzonder innovatief heeft getoond, toont hij zich op dit album opnieuw heer en meester van het genre.
