Vroeger in een band en al enige tijd solo: Jesse Nambiar, beter bekend als Nambyar, heeft nieuwe muziek voor ons. Sinds 2020 heeft de muzikant, songwriter en producer meer van zijn eigen muziek ten gehore gebracht. Met nu zijn debuutalbum How Would It Feel als geheel. Als je gevoelige indiepop- en rock leuk vindt, zou Nambyar jou ook moeten kunnen bekoren.
De titeltrack How Would It Feel is een lastige om door te komen. Het duurt te lang voordat de instrumenten bij elkaar komen en er daadwerkelijk wat gebeurt. Er is dan ook geen balans in het nummer, want als je dacht dat het een track is met ambiance, kom je er twee minuten later achter dat dat niet zo blijkt te zijn. De lange, ietwat overdreven, uithaal samengevoegd in een klankbom van zware synths en drums is te veel van het goede.
Een groots hoogtepunt in een nummer is in de muziek van Nambyar niet ongewoon. Heel af en toe doet Nambyar denken aan een vernieuwendeversie van Dotan dankzij de opbouw in de songs, de opzwepende sound en de kwetsbare stem. Je moet ervan houden, maar de muziek blijft wel goed hangen. Ook in Blind Side is weer een heftige climax terug te horen. Hier komt het echter wel beter tot zijn recht dan in de titeltrack. De songwriter geeft zijn emoties duidelijk weer in zijn muziek. Hij zingt bijvoorbeeld in het ietwat rustigere Things Get Better over het omgaan met depressies, angsten en onzekerheden. Zoals de titel al zegt, bezingt hij dit wel in een hoopvol perspectief. Met zijn kwetsbare stem en emotionele teksten weet hij de juiste snaar te raken.
Thing Called Life is de laatste track op de plaat en behoort tot een van de beste. En dan niet omdat het de laatste is. Een song met een positief gevoel waarin de zanger zijn leven overkijkt. Met als outro babygeluiden van waarschijnlijk zichzelf. Het nummer is duidelijk beïnvloed door Bon Iver en je bllijft met nieuwsgierigheid luisteren wat er gaat komen. Een pakkende track die de een fijne balans tussen hoogtepunt en rust kent.
Al met al zit How Would It Feel goed in elkaar, maar je moet wel van groot aangezette tracks houden. De uitbundige hoogtepunten in de nummers voelen soms als een onweersklap in een groot, stil bos. Over bos gesproken, op deze herfstige dagen is het wat emotie en kwetsbare nummers betreft, zeker een passende plaat om op te zetten. Een kijkje in het hoofd van Nambyar voelt zwaar, maar komt wel binnen.
