One Direction – Midnight Memories

Waardering

6

Guilty pleasures zijn absolute onzin. Muziek is muziek en als je er van geniet dan geniet je. En dat doe ik ook bij One Direction. Het nieuwe album Midnight Memories is een verzameling van stompende pop-rock deuntjes bedoeld voor tienermeisjes. Maar deze 22-jarige jongen vindt het makkelijk te pruimen.

Midnight Memories is niet een album waar je teveel woorden aan vuil moet maken. De vijf jongens, Zayn, Niall, Louis, Liam en hunkydunky Harry, zijn ten slotte onder de duistere vleugels van uitmelk-draak Simon Cowell terecht gekomen nadat ze derde werden bij het zoveelste X-Factor seizoen in het Verenigde Koninkrijk. Dat weinig deelnemers succes boeken na zo’n show is klein. Weet iemand bijvoorbeeld waar Leona Lewis is?

One Direction is echter een van de grootste pop-sensaties van de afgelopen drie jaar. Het ene record na het andere wordt verbroken, de fans zijn gestoorder dan de gemiddelde little monster en de jongens hebben allemaal een tattoo. Ja, de jongens zijn ouder aan het worden en het is duidelijk dat Midnight Memories een volwassener album moet zijn dan de vorige twee ‘klassiekers’ : Up All Night & Take Me Home.

Het derde ‘meesterwerk’ is grotendeels meegeschreven door de mannen zelf en Niall (de blonde die lijkt op een kikker) speelt meer gitaar, 12 van de 14 nummers om precies te zijn. De muziek gaat meer richting 80’s rock en heeft een volwassenere folk-pop geluid. Althans in One Direction-begrippen dan.
Het is inderdaad zo dat de jongens volwassener klinken, maar wat vooral opvalt is dat de jongens met meer plezier lijken te zingen. De muziek dwaalt echter niet heel erg ver af van eerder werk, maar er zit wel vooruitgang in. Neem ‘Story of My Life’, de tweede single van het album. De productie is vooral een Mumford and Sons-folk-pop meezinger, maar het is ook een emotioneel nummer. De samenzang klinkt echter en ook qua tekst zit het beter in elkaar.
‘I know that in the morning now see us in the light upon you here. Although I’m broken my heart is untamed still,’ is al een hele verbetering ten opzichte van pakweg de tekst van ‘Kiss You’, afkomstig van het vorige album.

Gelukkig is One Direction niet een band waar de teksten je perse raken of belangrijk zijn. Grotendeels zijn de nummers op het album lieve ‘ik-ben-er-voor-je-als-je-me-nodig-hebt’ of ‘ik-wil-gewoon-gelukkig-zijn’ deuntjes. (Niet heel geloofwaardig overigens, als je bedenkt dat het vijf jongens zijn die net de puberteit uitstappen.)

Op muzikaal vlak is er iets meer diversiteit. Het titelnummer is een 80’s-Bon Jovi-rock anthem, terwijl ‘Little Black Dress’ al meer richting Billy Joel’s Uptown Girl neigt, maar dan met (weer) een 80’s rocksound. ‘Through the dark’ begint exact als een Mumford and Sons liedje. Het is echter wel een van de hoogtepunten van het album. Net als ‘Something Great’: een nummer met wel een heel aanstekelijk refreintje. Door het tempo te veranderen ten opzichte van ouder werk, is ‘Something Great’ een verrassend nummer. Het is een stap dichterbij naar een meer volwassen geluid.
‘Little White Lies’ is een van de weinige nummers waarin de jongens meegaan in de elektro-pop trend, maar toch is het een typisch 1D-deuntje. ‘If this room was burning, I wouldn’t even notice,’ zingen de jongens over een vrij standaard EDM-beat. Daarnaast zijn ‘You and I’ en ‘Diana’ uitverkorene singles. En die zijn voor singles ook al een kleine verbetering ten opzichte van ouder werk. Alhoewel de bridge in ‘Diana’ precies als een bridge van een Backstreet Boys liedje klinkt.
Tenslotte is afsluiter ‘Better than words’,ook met duidelijke 80’s rock invloeden, een leuke afsluiter van een album dat prima in elkaar zit.

Conclusie is dat One Direction een leuk album in elkaar heeft gezet. Voor diepgang, verrassingen en muzikale diversiteit hoef je niet naar de tieneridolen te luisteren. Maar voor een One Direction album is het al een hele vooruitgang: er zit iets meer diversiteit in de genre en stijl, de teksten hebben een stapje vooruitgang en de jongens zingen alsof ze de tijd van hun leven hebben. Wat is daar nou mis mee?

Label: Syco

Luister zelf!