Owl City – Mobile Orchestra

De naam Owl City doet waarschijnlijk ergens wel een belletje rinkelen. Drie jaar terug had de Amerikaanse zanger een hit, genaamd Good Time met Carly Rae Jepsen, en alweer zes jaar geleden kwam hij met Fireflies in de hitlijsten. Tussen 2009 en 2015 heeft artiest Adam Young, de naam achter Owl City, ook zeker niet stil gezeten. Eén ep en twee albums zijn verschenen, plus een grote wereldtour. En in 2015 was de zanger klaar voor zijn vijfde album: Mobile Orchestra en een On The Verge-Amerika tour.

De titel Mobile Orchestra komt volgens de zanger van het feit dat hij altijd bezig is het creëren van muziek en het noteren van melodieën of teksten op zijn laptop. ‘The album is all about variety’, meldt Young in een interview. In het verleden maakte hij albums die gemaakt waren voor een eenmalige luisterervaring. ‘This time around, the songs are like ten rabbit holes that go off in different directions.’ Daarom heeft hij voor Mobile Orchestra ook twee jaar de tijd genomen, hierin was er tijd voor ieder idee om uit te groeien tot iets groters.

De eerste track van het album is het nummer Verge. Al in mei uitgebracht als single en hoewel het alle potentie voor een zomerhit had (aanstekelijk deuntje/ zanglijn, leuk fluitje en dj-gedeelte), verdween het snel weer uit de hitlijsten. Toch is het een aangenaam lied om naar te luisteren. De diepe stem van Aloe Blacc, bekend van The Man en Wake Me Up, vormt een fijne combinatie met het warme geluid van Young. De beat bouwt op chille wijze op naar het hoogtepunt, waarop Blacc en Young losbarsten in een aanstekelijk refrein dat verhaalt over het ‘graduation’ proces. Young omschrijft het lied zelf als een combinatie van electro, alternatief, pop en R&B, die perfect is voor de dansvloer.

Niet alle liedjes van het album zijn bedoeld om op te dansen. Sommige nummers zijn qua instrumentaal al redelijk cliché, maar de betekenis van de tekst maakt het nog kaziger dan het al is. In het pianonummer My Everything bezingt Young zijn band met God en het woord ‘Hallelujah’ wordt maarliefst zestien keer genoemd. Ook in het duet You’re Not Alone, gezongen met Britt Nicole, wordt gezongen over God die altijd bij hen is.

Het album wordt afgesloten met This Isn’t The End, een lied met een donkere ondertoon, maar een vrolijke melodie. Young zingt over moedeloze situaties, die niet het einde hoeven te betekenen. Want – geen verrassing – God zal je assisteren.

Over het algemeen is Mobile Orchestra een oké album. De liedjes zitten prima in elkaar, de een wat beter in het gehoor liggend dan de ander, maar voor een paar keer luisteren is de plaat prima. Wat wel irriteert is het feit dat eigenlijk bijna alle nummers over God lijken te gaan. Natuurlijk zullen sommige mensen behoefte hebben aan muziek die te maken heeft met hun religie, maar popmuziek is over het algemeen niet bedoeld voor het overbrengen van religieuze boodschappen.