Al vijftien jaar vormen ze een duo: de Japanse Miki Yoshimura en de Duitse Johannes Marx. Meerdere albums en nog veel meer singles staan op hun naam en al jaren toeren ze samen met drummer Stefan Weiss. Speciaal voor deze plaat is robot PiTuRo (PitchTunerRobot) in het leven geroepen, die samen met Pitchtuner de wereld rondreist om het vierde album Ready To Go te promoten.
Pitchtuner begon ooit met een mixtape. Yoshimura ging naar een concert van Marx en was zo onder de indruk, dat ze om een cassettebandje vroeg. Marx’ voormalige band had alleen maar vinyl, dus werd er een afspraak gemaakt om het cassettebandje af te geven. De vonk sprong over, ze werden verliefd en richtten samen de band op.
Het idee achter Pitchtuner is de ideale combinatie tussen mens en machine. Yoshimura en Marx willen een samengang van indie-pop en dance/electronic creëren. Gitaar, bas en drums die hand in hand gaan met elektronische effecten. Om dit te kunnen bereiken heeft Marx een instrument gebouwd (mini rod) waarmee hij op het podium speelt. Ook PiTuRo is een van zijn creaties: een robot die op zo’n manier ‘gehackt’ is dat hij zowel muziek analyseert als danst op de muziek van de band. Van dat analyseren merk je niet zoveel tijdens het optreden, maar van zijn danskunsten kun je natuurlijk wel genieten.
Het opnemen van Ready To Go duurde lang; in totaal bijna drie jaar. Dit album moet volgens de band geen clubsound bevatten, maar meer iets waar je rustig thuis naar kunt luisteren. ‘Ik denk dat onze muziek nu meer emotie bevat’, zegt Marx in een interview met het Franse Neonmag, en dat is zeker terug te horen op het album.
Ready To Go begint met de opzwepende drumpartij en baslijn van Sunshine Kids. De drum is strak en dat blijft het hele nummer zo, af en toe aangevuld met een hihat. Riffjes die normaal gesproken met een elektrische gitaar of bas worden gedaan, worden geïmiteerd met elektronische effecten. Net wanneer alle geluiden door elkaar beginnen te lopen en het te veel wordt, gaat de storm weer liggen en neemt het refrein het weer over.
Sunshine Kids wordt opgevolgd door Anniversary Song, een nummer met een pakkende bas die hier en daar aangevuld wordt met elektronische geluiden. Het nummer bevat een pakkend refreintje met een simpel akkoordenschema, waardoor het in je hoofd blijft hangen en makkelijk mee te neuriën is. De elektronische touch is hier subtiel aanwezig en vult aan waar nodig.
Unity Wins is bij uitstek het beste nummer van het album. De eerste paar seconden hoor je alleen de snelle drum, die daarna bijval krijgt van een even snelle baslijn. Marx valt in en zingt er op een langzame, haast slepende manier overheen. Na zijn partij volgt een kort gitaarriffje, waarna alle instrumenten weer terugkomen en een geheel vormen: zowel instrumenten als electro. Een heerlijk uptempo nummer, dat toch prima in lijn ligt met de rest van het album.
De rest van de plaat gaat op dezelfde manier door. Liedjes die voornamelijk zijn opgebouwd door electro wisselen zich af met nummers waarin een elektrische gitaar de boventoon voert. Richting het eind van het album is er een dip. Waar het begin echt je kamer in knalt, zijn de laatste nummers langzaam en een beetje ingezakt. Gelukkig vangt het fijne, vrolijke Ready To Go dat weer prima op. Pitchtuner laat met dit album zien dat het prima mogelijk is om verschillende muziekstijlen op een succesvolle manier te combineren. Ready To Go is een interessante combinatie tussen electro en indie-pop en is zeker de moeite waard.
