Zapp is back! De Amerikaanse funkband uit Dayton, Ohio heeft na 17 jaar een nieuw album afgeleverd. Zapp VII is, zoals de naam al doet vermoeden, het zevende studioalbum in veertigjarige carrière van de band. Deze bestond oorspronkelijk uit de vier broers Troutman en vrienden. Na het vijfde studioalbum ging het in 1999 fout tussen broers Roger, de meest getalenteerde muzikant, en Larry. De laatste schoot zijn broer dood en benam zichzelf daarna het leven, althans, dat is het vermoeden van de politie. Zapp VII is een eerbetoon aan Roger, bedoeld om zijn muziek levend te houden. Naast de overgebleven Zapp-leden, spelen vrienden als Bootsy Collins, Snoop Dogg en Kurupt (van grote invloed op Kendrick Lamar) mee. De broer van Bootsy, Phelps ‘Catfish’ Collins, ontdekte Zapp. Vervolgens heeft Bootsy samen met P-Funk legende George Clinton het eerste album Zapp I geproduceerd. De cirkel lijkt dus rond. Zapp VII is een funkreünie – en wat voor een.
De sound van Zapp is al die jaren onveranderd gebleven: stevig pompende funk met veelvuldig gebruik van de stemvervomende talkbox. In de jaren zeventig werd de talkbox door veel artiesten gebuikt, maar de grootste bekendheid kreeg het via de hit Show Me The Way van Peter Frampton. Voor Zapp is het een kenmerkend geluidseffect, bekend van hun grootste hit uit 1980 More Bounce To The Ounce. Dit nummer behoort tot de meest gesampelde tracks in de hiphop, van de Wu Tang Clan, Coolio en Digital Underground tot 2pac.
In vergelijking met eerder werk is de opbouw van Zapp VII onveranderd; dikke grooves worden afgewisseld met softe ballads. Waar de knallende funknummers je direct bij de haren de dansvloer opslepen, hebben de ballads meerdere luisterbeurten nodig om hun schoonheid prijs te geven. Vanaf opener Rock Ya Body beukt de funk je speakers uit. Leidt dit niet tot ongecontroleerde dansbewegingen, dan kun je er gevoeglijk van uitgaan dat je reeds overleden bent. Bootsy Collins spat uit je speakers in Make It Funky, een nummer dat op zijn eigen album niet had misstaan. Zapp & Roger is een wat disco-achtig nummer, maar wel met een diepe bas. Red & Dollars is een duidelijke tribute: weemoedige raps van Snoop Dogg zijn ingebed in stevige funk, waarna het werk van Roger wordt bezongen. Roger zelf is overigens ook in de track te horen, door het gebruik van oude opnames. Dit kunstje komt terug in het rustige nummer Angels. Het album sluit af met het stevige After party, voorzien van vloeiende raps door Kurupt.
Is de funk van Zapp na al die jaren nog relevant? Bij het verschijnen van Zapp VI: Back By Popular Demand in 2001 was dat een terechte vraag, maar het nieuwe album sprankelt en groovet als vanouds. Voldoende nummers voor de dansvloer en de langzame nummers liggen, na een paar luisterbeurten, ook lekker in het gehoor. Gezien de bewezen kwaliteit van hun werk in de jaren tachtig, had Zapp het zonder problemen kunnen maken om daarmee in het clubcircuit te blijven touren. Het is een des te groter plezier dat er een weer verse en relevante funkplaat ligt. Draai je versterker, indachtig Spinal Tap, op elf en geniet.
