Wellicht heb je hem in juli wel in het Goffertpark gezien, tijdens de reünietour van Guns ’N Roses. Slash is een bezige bij geweest door nu ook zijn derde studioalbum samen met Myles Kennedy & The Conspirators uit te brengen: Living The Dream.
Saul Hudson, oftewel Slash, hoort volgens velen bij de gitaarlegendes van deze tijd. Wij kennen hem van zijn iconische ‘top hat’ die niet van zijn hoofd te denken is en natuurlijk zijn gitaarsolo’s. Van 1985 tot 1996 was hij onderdeel van Guns ’N Roses en nu is hij sinds 2016 officieel weer lid van die band. Waar we hem het beste van kennen? De gitaarsolo van Sweet Child ‘O Mine natuurlijk.
In de tussentijd is Slash niet stil blijven zitten. Hij vormde bands als Slash’s Snakepit en Velvet Revolver, samen met twee andere leden van Guns ’N Roses. In 2010 kwam zijn eerste solo debuutalbum, simpelweg Slash genoemd. En sindsdien komt hij om de zoveel tijd met een nieuw album.
The Call Of The Wild, de albumopener van Living The Dream, is precies de adrenalinekick die je nodig hebt als je dag te traag op gang komt. De uitstekende chemie tussen Slash en Myles Kennedy (bekend van de band Alter Bridge) is net zoals voorgaande albums in overvloed te vinden. Het is onmiddellijk herkenbaar dat het hier om een Slash-plaat gaat. Serve You Right heeft een popachtige vertaling van een klassiek hardrockdeuntje. De rock ’n roll spat er vanaf in de eerste paar nummers, met de harmonieuze opening van My Antidote, die al snel gevolgd wordt door blèrende gitaren. Want wat is een Slashalbum zonder gitaarsolo’s?
Ook zijn er gigantisch emotionele ballads met nummers als Lost Inside The Girl, een liefdeslied over dramatische verlangens en inwendige verwarring. De gitaar lijkt wel de tweede vocalist van dit lied. Daarnaast is er The One You Love Is Gone: droevig en emotioneel. Meer swingende rock krijg je met de knaller Sugar Cane, en Driving Rain is een echt rockanthem. Ook is er een nummer genaamd Boulevard Of Broken Dreams, maar nee, dit is zeker geen Green Day cover.
Slash laat nogmaals zien dat hij Guns ’N Roses helemaal niet nodig heeft om nog een relevante rockmuzikant te zijn. Pluspunt is dan ook dat je het gemekker van Axel Rose er niet bij krijgt. Myles Kennedy is een getalenteerde vocalist met een welgevormde en warme rockstem. De plaat is goed afgerond en heeft een volle, klassieke klank. Enig minpunt is het feit dat sommige nummers op elkaar lijken, maar hoe kan het ook anders in klassieke rock. Van ons had het niet gehoeven dat deze legendarische gitarist terugkeerde naar zijn oude band, hij kan het duidelijk prima zelf.
