The Smashing Pumpkins – Monuments to an Elegy

Smashing-Pumpkins-Monuments-To-An-Elegy

Al elf albums geproduceerd en een twaalfde dat nu uitkomt: de Smashing Pumpkins. Een band die in 2000 uit elkaar ging, maar door zanger Billy Corgan zes jaar later weer bij elkaar werd gebracht met de mededeling: it’s official, The Smashing Pumpkins are currently writing songs for their upcoming album, their first since 2000. Het resultaat is Monuments to an Elegy.

Het album begint veelbelovend met het nummer Tiberius. Zachte pianoklanken zijn te horen, bijna meteen daarop volgt een elektrische gitaar die de melodielijn overneemt. De zang valt in en vormt samen met de gitaar één geheel. Het schept de verwachting van een rock album, compleet met scheurende gitaren en hier en daar een rauw randje aan de zang. Deze verwachting wordt helaas niet waar gemaakt.

Na Tiberius volgt Being Beige, een nummer met een popachtig gitaartokkeltje en een standaard liefdetekst. When they say what it’s worth / The world tells you first / Then you know where to hurt / The world’s on fire, so / The world’s on fire, so / The world’s on fire, so have you heard. Ook Anaise lijkt meer in het repertoire van een popbandje te horen dan in dat van een alternatieve rockband, zoals ze zichzelf noemen. De zeurderige zanglijn van het refrein van Dorian is ronduit vervelend te noemen en het lied wordt alleen nog gered door de muziek die de instrumenten produceren.

Over het algemeen bevatten de nummers op Monuments to an Elegy goede muzikale aspecten, bijvoorbeeld de synthesizer opRun2me die voor een leuk deuntje zorgt of de al eerder genoemde gitaar op Tiberius. Toch zijn de – ook bij andere nummers – oppervlakkige teksten een storende factor.

Ook als je het album gaat vergelijken met eerder verschenen platen valt het tegen. De scheurende gitaren van Cherub Rock, de eerste single van het tweede album Siamese Dream van de Smashing Pumpkins,zijn voor velen veel meer kenmerkend voor de band, dan de rustige muziek van Monuments to an Elegy.

Kortom: als je harde gitaren verwacht, valt het album tegen. Gelukkig maken de muzikale aspecten de zwakke teksten en zang weer goed.