Oochya! Dat is geen albumtitel die de grootste creativiteit suggereert. Gelet op de cover worden de verwachtingen gelukkig wat hoger, want de 80’s comicstijl wekt juist weer de indruk dat Stereophonics een plaat vol extravagante uitspattingen heeft gemaakt. Dat is helaas niet het geval.
Het is aanvankelijk zelfs alsof Stereophonics een greatest hitsalbum met nieuwe nummers heeft gemaakt. Zeker in het begin komen de composities bijna eng overeen met eerdere songs van de band. In Forever hoor je de gelijkenissen met Just Looking doorsijpelen. Ook opener Hanging On Your Hinges klinkt alsof het al jaren deel uitmaakt van het oeuvre van de Welshe band. Het was commentaar dat in de recensie van de vorige plaat Kind ook al opdook. Stereophonics klinkt heel erg als zichzelf en dat is op zich natuurlijk niet erg. Sterker nog, het is alleen maar fijn dat de groep zo’n sterk eigen en herkenbaar karakter heeft. Alleen moet het er niet op gaan lijken dat de rockers zichzelf steeds coveren.
Gelukkig laten Kelly Jones en de zijnen dat al snel los en na het stevig rockende Do You Feel My Love? breekt er een blokje met veel ballads aan. De tracks luisteren aardig weg, maar ze kabbelen ook saai en voorspelbaar voort. Vooral Every Dog Has It’s Day houdt niet over qua vermaak. Dat heeft Stereophonics in het verleden veel beter gedaan met onder andere Maybe Tomorrow en het eerder aangehaalde Just Looking. All I Have Is You komt een stuk meer in de buurt van dat niveau. Na een fraaie aanloop zwelt naar het einde toe langzaam het rockgeweld aan. Het eindeloze herhalen van de titel gaat alleen wel vervelen, waardoor het lied ondanks de sterke opbouw toch te lang duurt.
De eerste keer dat Stereophonics fris verrast, is pas bij nummer tien op de tracklist. De band stapt met You’re My Soul voor het eerst buiten zijn geijkte klankenpallet en toch presenteert het een typische Stereophonics-song. Helaas zwakt Oochya! daarna weer af. Voor een plaat van vijftien nummers is er heel weinig dat blijft hangen, terwijl er zoveel kwaliteit in de groep zit.
Oochya! stelt teleur. Stereophonics viert zodoende zijn 25-jarig bestaan met het slechtste album uit zijn oeuvre. Betekent dat ook dat het kwartet op zijn retour is? Die conclusie is wat voorbarig. Het is te hopen dat, als de champagne op het jubileumfeest ontkurkt wordt, de inspiratie ook weer rijkelijk zal vloeien.
