Het duo van Sylvan Esso bestaat uit producer voor elektronische muziek Nick Sanborn en indie-folk singer/songwriter Amelia Meath. De twee genres zijn door het duo Sylvan Esso gecombineerd op hun debuut in 2014. Hun muziek werd gedoopt in het electro-pop genre en hun debuut was dan ook een verzamelalbum van toegankelijke lounge-muziek. Drie jaar later krijgen we een opvolger in hetzelfde genre.
In een interview met INDEPENDENT zegt Sanborn dat na het toeren ‘Everything just opened up.. we were letting a sound be what it is, instead of trying to polish it. Make it clearer instead of trying to perfect it’. Dit is een belangrijke keuze geweest, die heeft voorkomen dat ook het nieuwe album in dezelfde valkuil als het recente Future Islands album valt. Namelijk het veelvuldig bijschaven en perfectioneren van de muziek, waardoor de muziek onbedoeld gedegradeerd wordt naar achtergrondmuziek.
What Now krijgt door de bovengenoemde aanpassing in werkwijze verschillende gezichten, die de lounge-vibes van het debuutalbum ontstijgen. De muziek is minder toegankelijk en zal daardoor niet voor iedereen beter uitpakken. Zo wordt er voor het eerst in hun discografie een autotune over de stem van Meath gelegd. Dat gebeurt meteen op de opener sound en dan zal er waarschijnlijk een gedeelte van het publiek meteen afhaken.
Een positief resultaat van het experimenteren is de onbetwiste highlight die young. Het bevat alle elementen van een sterk staaltje catchy pop. Evenals het ironische radio, die direct daarna komt. ‘Slave to the radio/slave to the radio’ zingt Meath, ijverig op zoek naar een refrein dat blijft hangen. Radio levert kritiek op het feit dat zowel artiesten als het publiek zich aanpassen aan wat er op de radio wordt afgespeeld. De ironie zit in het feit dat dit het meest radiovriendelijke nummer van het album is.
Vaak op What Now pakken de pogingen die Sylvan Esso neemt om af te wijken van hun vorige werk niet altijd goed uit. Dat is een van de redenen dat de boodschappen die ze op de rest van het album willen overbrengen, verloren gaan in zwakke refreinen en repetitieve productie. Amelia Meath zorgt ervoor dat er toch nog genoeg memorabele momenten zijn verspreid over de tracklist. Met Slack Jaw en Rewind laat Sylvan Esso de luisteraar achter met een voldaan gevoel. Sylvan Esso heeft de achtergrond/commercialmuziek nog niet helemaal achter zich gelaten, maar met What Now is de eerste stap gezet.
