Gitaarspelen, drummen en zelfs beatboxen op een panfluit – niks is voor de Australische Tash Sultana, die zich identificeert als non-binair, een brug te ver. Hun nieuwe plaat Terra Firma is vanaf vandaag te streamen. Zelf raadt Tash aan het licht uit te doen en een wierookje te branden terwijl je hun muziek beluistert. Neem er in ieder geval de tijd voor, want dit album zit bijzonder goed in elkaar.
Terra Firma begint met de track Musk, een rustig nummer dat goed wordt opgebouwd. Dat kan Tash enorm goed. Het grootste gedeelte van de track is instrumentaal en voorzien van een ijzersterke bas. Als de drums starten, beweeg je al lekker mee op de muziek. Een betere opening van het album had Tash niet kunnen bedenken.
Gaandeweg laat Tash meer van zich horen. Het tweede nummer Crop Circles begint met hun fluisterstem die steeds wat luider wordt. De relaxte track kun je binnen no time meezingen. Ook heeft Crop Circles een geinig piano-stukje waardoor het lied opeens een beetje jazzy lijkt. Dat soort verrassingen zul je meer tegenkomen op Terra Firma. Het genre van de plaat laat zich daardoor niet makkelijk omschrijven.
Tash houdt het tempo er prima in. De tracks zijn mellow, maar niet saai. De beat blijft steady en de opbouw van instrumenten in combinatie met de zachte stem van Tash maakt de plaat een parel om naar te luisteren. Vooral het nummer Pretty Lady is een goed voorbeeld van een mellow maar niet saai nummer. Het liedje over lust en liefde is zoet en funky met een vleugje pop. Een genot om naar te luisteren.
Halverwege Terra Firma maakt Tash plotseling een ommezwaai. De track Maybe You’ve Changed is zeer zwaarmoedig liedje over liefdesverdriet. Het is een mooi meerstemmig nummer waar zelfs de meest stoere mensen een traantje van zullen laten. Wederom heeft Tash zorgvuldig aandacht besteed aan de opbouw van het nummer. Het lied begint met een piano, gevolgd door violen, gitaar en drums, maar eindigt uiteindelijk compleet gestript van alle bombastische elementen.
Daarna pakt Tash niet meer het tempo op zoals de singer-songwriter begon. Enkele uitschieters zijn er wel met onder andere Blame It On Society en Willow Tree, maar zeker de laatste drie tracks van de plaat blijven achter. Dat is jammer, want Tash was enorm goed op dreef.
Hoewel de titel uit het Latijn vertaald kan worden naar ‘vaste aarde’, geven de laatste tracks je eerder het gevoel alsof je door de lucht zweeft. Het is jammer dat dat gevoel over drie nummers is uitgesmeerd; dat had ook prima teruggebracht kunnen worden naar één track.
Verder is de plaat in z’n geheel een goed doordacht album. De nummers sluiten naadloos op elkaar aan en zijn voorzien van goede opbouw en heerlijke beats. Vergeet in ieder geval niet het wierookje aan te steken en te genieten.
