The Allergies, een duo uit Bristol, creëert al enkele jaren een gelukkig muzikaal huwelijk tussen funky breakbeats, hiphop en soul. In hun eigen woorden: ‘We houden van breaks, funky basloopjes, blazers, en dansvloer grooves. We halen onze inspiratie uit het gouden tijdperk van funk, soul, disco en hiphop, en we proberen dat in drieënhalve minuut te persen!’ De mannen werken ook op hun vierde album Say The Word weer met verschillende artiesten samen, zowel nieuw als oudgedienden.
Het album opent in de beste James Brown-traditie met wat geklets tussen de bandleden, alvorens de band losbarst. Stevige funk in de mix met hiphop, waarbij de zang wordt verzorgd door Andy Cooper. Deze frontman van Ugly Duckling leverde ook op eerdere albums zijn bijdrage. De feeststemming wordt zonder problemen vastgehouden als het tweede nummer opstart. Let Them Know, een partytrack met vrolijke blazers en een flinke scheut latin. Deze laatste invloed is afkomstig van The Cuban Brothers, de ultieme festival- en feestband.
De nummers Felony en Rile ‘em Up zijn eerder als gezamenlijke single verschenen. Vooral Felony past prima in de decennialange Northern soultraditie uit het Verenigde Koninkrijk. Een fijne driving beat, pompende baslijn en raak geplaatste koortjes nodigen uit om de bus met talkpoeder over de gladhouten dansvloer te strooien en helemaal los te gaan. De tijden van The Wigan Casino en de Twisted Wheel Club lijken te herleven. Take My Love, dat ingezongen wordt door Marietta Smith, sluit daar direct op aan. Funky soul met fijne, rauwe zang en spetterend koperwerk. The Allergies verwerkt vijftig jaar zwarte muziekgeschiedenis moeiteloos tot een eigen, dansbare en kolkende mix.
Het tempo wordt iets teruggedraaid op I Just Got That Feeling, waarbij het hiphopelement de drijvende kracht vormt. Trage, een beetje triphopachtige beats geven het nummer een wat filmisch gevoel, aangevuld met de zang van wederom Andy Cooper. En dan, Every Trick In The Book, het middelste nummer op de plaat. Wat een track! Het nummer kwam vorig jaar al uit en is met terugwerkende kracht een van de beste nummers van 2019. Hypnotiserende zang, spannende pianoloopjes, top baslijn en ritmisch onverslaanbaar. Iedere dj moet standaard een exemplaar in zijn platenkoffer hebben zitten. Dit nummer past in iedere set en zorgt voor een uitzinnige dansvloer.
Op het tweede deel van het album weet The Allergies de kwaliteit moeiteloos hoog te houden. Get Your Self Some stampt stevig door met uitgekiend drumwerk, een stevige bas en een bluesy touch middels een mondharmonica. Hot Sensation combineert 80’s scratchwerk met een wat meer militante rap. De tekst is echter niet politiek, maar betreft de hete sensatie van uitgaan en losgaan op de dansvloer. De laatste twee tracks geven je de gelegenheid om wat op adem te komen. Take Me Back, met medewerking van Mr Woodnote, is een bijna geheel instrumentaal jazzfunk pareltje. Afgezien van het herhaald zingen van de songtitel, wordt de show gestolen door jazzy saxofoonwerk. In de afsluiter, It Feels So Good, dient de funky latinvibe als bedje waarop Marietta Smith nog eenmaal soulvol mag uithalen.
The Allergies heeft het weer gepresteerd: ze leveren met Say The Word nergens in op hun constant hoge kwaliteit. Het album is een waardig opvolger van hun eerdere werk en onmisbaar voor wie zijn/haar breaks stomend en funky opgediend wil hebben. De tracks weten een subtiel live-gevoel op te roepen, ondanks dat het een studioproject is. The Allergies heeft ook een goede neus voor hun gastartiesten, die allen bijdragen aan een strak en met plezier gemusiceerd album. Say The Word is de ideale zomerplaat. Het is geen feest als The Allergies er niet zijn geweest.
