The Black Keys hebben hun negende studioalbum Let’s Rock uitgebracht. Volgens zanger en gitarist Dan Auerbach is het album, dat zonder keyboards is opgenomen, een ode aan de elektrische gitaar. Het rockduo uit Akron, Ohio is hier vooral bekend geworden door het nummer Lonely Boy, afkomstig van het album El Camino uit 2011.
Er wordt dus rock beloofd en dat is meteen geen loze belofte, want rocken doet opener Shine A Little Light zeker. Een stevige gitaarpartij verraadt gelijk dat dit om The Black Keys moet gaan en Patrick Carney drumt er aardig op los. Tijdens het luisteren is het moeilijk om stil te zitten, want voor je het weet knik je met je hoofd op het ritme van de gitaar en zing je ‘Shine a little light on my soul’ mee. Ook Lo / Hi, de eerste single die een aantal maanden geleden al te beluisteren was, is een lekkere meezinger. Het heeft een riff die zo uit een willekeurige ZZ Top-song lijkt te zijn gehaald. Verder een belangrijke rol voor de achtergrondzangeressen Leisa Hans en Ashley Wilcoxson.
Walk Across The Water heeft door de ingetogen zang van Auerbach meer een blues gevoel dan een rock gevoel. Het nummer is het rustpunt van het album, waarbij je lekker achterover kan hangen om te genieten. Het hoogtepunt van Let’s Rock is het voortreffelijke Tell Me Lies. Opnieuw ‘laid back music’ met de gitaar in de hoofdrol. Een sound die een band als Wishbone Ash zo goed maakte in de jaren zeventig en tachtig. Heftiger wordt het weer met Every Little Thing. Ook al is Let’s Rock een plaat die door de gitaar wordt gedomineerd, een gitaarsolo is zelden te horen. Every Little Thing vormt hier een uitzondering op, want de solo van Auerbach is subliem. Terug naar de jaren zeventig met het korte Sit Around and Miss You dat de sfeer van dit decennium ademt. De akoestische gitaar op de voorgrond en keurig à la Gerry Rafferty gezongen.
Eigenlijk zijn hiermee de beste nummers van Let’s Rock wel besproken, want voor de rest zijn het liedjes die je van het duo kan verwachten. Niet slecht, maar ook niet bijzonder. De albumtitel voldoet in ieder geval aan de verwachtingen, want de plaat staat vol met de rauwe rock die we van The Black Keys gewend zijn. De eerste helft klinkt goed, daarna wordt het iets minder. Toch is Let’s Rock een album met voldoende afwisseling waar je met plezier naar kunt luisteren.
