Sinds 2002 levert The Souljazz Orchestra, het multiculturele collectief uit Ottawa (Canada), een fijne mix van soul, latin, afrofunk en tropical beats. Bandleider, percussionist en keyboardspeler Pierre Chrétien omschrijft hun muziek als: “We creeën onze eigen Afro-punk smaak, iets met de felle, in-your-face energie van punkrock en free jazz, maar dan ondersteund door de soulvolle, hypnotische grooves van tropische muziek.” Niet alleen via hun platen, maar ook via spetterende liveshows heeft de band een trouwe schare fans weten op te bouwen. Ook deze herfst trekt The Souljazz Orchestra door Europa, maar dichter dan België of Duitsland komen ze helaas niet. De band heeft met Chaos Theories haar negende album afgeleverd.
Het nieuwe album sluit goed aan op eerder werk, maar is tevens een actueel politiek statement tegen misstanden zoals politiegeweld, de groeiende kloof tussen arm en rijk, huisjesmelkers en de ‘Trump administration’. Het album opent met Charlie Foxtrot. De band start zachtjes op voordat piano en de blazerssectie losgaan. Het nummer is een mooie, evenwichtige mix tussen een scheurende saxofoon en een fijne funky groove. In Police The Police wordt het tempo opgeschroefd en stuiteren de beats dat het een lieve lust is. De zang, Engels met een licht Frans accent, lijkt zo weggelopen uit het reggaecircuit. Het combineert wel fraai met muzikale invulling van het nummer. De stevige, pompende discobeats van House Of Cards zorgen voor een funky fundament voor blazers en zang. Het nummer is een opsomming van mislukkingen van het huidige politieke systeem in de Verenigde Staten en is een knipoog naar de bekende Netflix serie.
Het reggae-element keert qua ritme en zang sterk terug op Boat Rockers. De blazerssectie wisselt tussen soulvolle klaroenstoten en jazz gepiel. Het zorgt wederom voor een intrigerende balans tussen verschillende muziekstijlen. De reggae- en skabeat uit de jaren tachtig komt nog sterker naar voren op General Strike. Terwijl de eerder genoemde discobeats overheersen in Sky High, is dit nummer qua sound wat minder interessant. De blazers doen hun best, evenals de toetsenist, maar de wat saaie, voorspelbare koortjes doen het nummer niet uitstijgen boven een gemiddelde jaren tachtig discotrack. Gelukkig trekt War Games de boel weer vlot. Het wat meer introspectieve en jazzy Well Runs Dry sluit het album af.
The Souljazz Orchestra brengt wereldmuziek uit Canada om niet bij stil te blijven zitten. Chaos Theories biedt sociaal commentaar op actuele (wereld)problemen, verpakt in uiterst vrolijke en dansbare muziek. De politieke boodschap, die in veel nummers nogal prominent aanwezig is, leidt niet af van de muziek. De wilde mix van stijlen, het vakmanschap van de muzikanten en bovenal het spelplezier spatten van de plaat af. Het tweede deel van het album overheerst de reggaesound, wat natuurlijk ook goed past bij hun politieke statements. Vergelijkingen met The Clash, Steel Pulse en de vroege UB40 liggen hierdoor voor de hand. Het album leent zich prima voor een chille luistersessie, hoewel de dansvloer toch de beste plaats is om voluit van The Souljazz Orchestra te genieten.
