Met de ep Black Star Dancing leek Noel Gallagher in mei al afstand te nemen van zijn Oasis verleden. De opvolger This Is The Place maakt dat definitief. In Gallagher’s eigen woorden doet de muziek van hem erg denken aan Manchester, waar de zanger dan ook is opgegroeid. Toch is het geluid geïnspireerd door Lodense grootheid David Bowie en door CHIC.
Op de plaat zijn vijf nummers te horen, waarvan twee remixen. This Is The Place doet een beetje denken aan een wat rustiger Pearl Jam-lied. Je wordt vanaf de eerste noot meegetrokken in de sfeer. Het is een fijn nummer om als achtergrondmuziek op te hebben staan zonder dat het je aandacht teveel trekt, maar toch interessant genoeg om niet af te zetten. Het geluid is niet heel nieuw, maar het blijft wel in je hoofd hangen en waardoor je het toch meerdere keren wil draaien.
A Dream Is All I Need To Get By doet misschien denken aan een modern indiepop nummer met een ietwat grimmige tekst, toch is het een sterke opvolger van This Is The Place. Het heeft een andere stijl, maar wel passend bij algemene sfeer van de ep. De tekst is niet al te origineel, toch trekt het je mee in het verhaal dat het lied probeert te vertellen.
De gehele vibe van de ep is zweverig met strakke ritmes van de drums. Al met al zijn de invloeden van Bowie en CHIC er moeilijk uit te halen (op wat Bowie-achtige gitaarrifjes na dan) en is zijn Oasis verleden er al helemaal niet in te herkennen. Waar Black Star Dancing een nieuw geluid was, is This Is The Place weer iets totaal anders. Het verschil in geluid is immens. De ep’s apart van elkaar uitbrengen in plaats van er een album van maken, is een goede keuze geweest.
