Net zoals vele albums, werd ook Women in Music Pt. III een aantal maanden uitgesteld. Gek genoeg is dit een perfecte uitkomst. De plaat is namelijk uitermate geschikt om in de zomermaanden te draaien. Naast de energieke zomerse singles die de afgelopen maanden al geteased zijn, bevat Women in Music Pt. III een aantal mooie nummers. Een aantal hiervan zijn helaas zeer snel te vergeten.
Op het moment dat Women in Music Pt. III begint, wordt er al een enorme fout gemaakt door te openen met Los Angeles. De openingstrack is prima te beluisteren, maar saai en is snel te vergeten en zet de verkeerde toon voor het album. Het tweede nummer The Steps, dat al eerder als single is uitgebracht, was een perfecte kandidaat geweest. Door het catchy ritme en de fijne baslijn bevat het veel ingrediënten die indierock nodig heeft.
Een andere parel die op Women in Music Pt. III te vinden is, is Don’t Wanna. Het aanstekelijke vrolijke nummer is onmogelijk te beluisteren zonder dat je meebeweegt met de melodie. Het lied begint met vrij weinig instrumentale begeleiding. Langzaam wordt deze opgebouwd tot een muzikale climax. De verschillende achtergrondinstrumenten weten toch niet af te leiden van het mooie stemgeluid van de zusjes Haim.
Another Try lijkt een uitprobeersel van de vrouwen om de reggaekant op te gaan. Het is leuk gedaan en past ook bij de rest van het album, maar doet net iets teveel denken aan Tomorrow People van Ziggy Marley. Waarbij het tweede dan toch leuker is.
Het eerste nummer met een aanwezige gitaar is Leaning on You. Er wordt goed gebruik gemaakt van hun zangtalenten door ze prachtig te harmoniseren, vooral in het refrein. Helaas geldt voor dit nummer zeker niet de ‘less is more’-regel en mist er wel wat pit. Een voorbeeld van een track met weinig poespas dat wel perfect werkt is Now Im In It. Deze single is toegevoegd als bonustrack, terwijl het eigenlijk wel een plekje op de plaat verdiende.
In Man From The Magazine is de tekst vrij direct over de stomme interview vragen waar de band mee te maken krijgt. ‘Man from the magazine, what did you say?/Do you make the same faces in bed?/Hey man, what kind of question is that?’ Het is een kort, akoestisch nummer dat dient als reminder voor de problemen waar vrouwen in de muziekindustrie mee moeten omgaan. Waar de titel van het album een reactie is op het gerucht dat de vrouwen hun eigen liedjes niet zouden schrijven, kaart dit lied nog meer seksistische opmerkingen aan waar vrouwen in de muziekindustrie mee te maken krijgen.
Women in Music Pt. III is absoluut niet slecht. De zangeressen zijn stuk voor stuk ontzettend getalenteerd en weten hun zangtalent goed toe te passen in de groep. Hun harmonieën en de liedjes die ze schrijven vormen een fijn te beluisteren album. Maar, er gebeurt niet genoeg. De beste nummers van het album hadden beter op een ep kunnen staan. Wanneer het op het aantal tracks aan komt dat op de plaat te vinden is, geldt hiervoor wel: less is more.
