The 1975 is terug van weggeweest met Notes On A Conditional Form. Op zijn vierde album laat de band horen waar ze het beste in zijn: veelzijdigheid. Er zijn maar liefst 22 (!) tracks te vinden op de plaat. Over het genre van sommige valt nog te twisten.
Al sinds het debuutalbum beginnen platen van de band met een nummer met de naam The 1975 en dat is op Notes On A Conditional Form niet anders. De toon van het album wordt gelijk gezet met dit bijzondere nummer, waarin een pleidooi van Greta Thunberg te horen is. Vanzelfsprekend gaat dit over klimaatverandering. De politieke oriëntatie van de band zijn zeker geen geheim. Frontman Matty Healy heeft zich al vaker uitgesproken over homorechten, het presidentschap van Donald Trump, abortus en nu ook klimaatverandering.
Veelzijdig als de band is gaat het nummer over in punktrack People, waarop Healy achter elkaar – ‘People’ in de microfoon krijst, totdat het woord je uiteindelijk gek in de oren gaat klinken. Het is zeker geen slecht nummer, maar past niet op dit album. Yeah I Know is een liedje vol met synthesizerbeats en autotune waarin dezelfde 3 regels steeds herhaald worden in een robotachtige stem. Het was dan ook de bedoeling om het ‘zo simpel mogelijk’ te laten klinken. Uiteindelijk klinkt het zo simpel dat het gaat vervelen en beter van de tracklist geschrapt had kunnen worden. What Should I say en Shiny Collarbone vallen onder dezelfde categorie en tonen hiermee aan welke soort muziek de band niet ligt.
Gelukkig gaat Notes On A Conditional Form na dit nummer weer de goede kant op met Then Because She Goes. Ondanks dat het over afscheid nemen gaat, is de sfeer absoluut niet verdrietig. Een van de sterkte punten van de band is dat ze het voor elkaar krijgen de meest deprimerende teksten positief te laten klinken. De 90’s gitaren gemixt met Healy’s vocals zorgen ervoor dat je meedroomt met de melodieën en je je niet echt bezig houdt met wat er gezongen wordt.
Op Jesus Christ 2005 God Bless America wordt de mannelijke zang afgewisseld met een vrouwenstem. Zangeres Phoebe Bridgers neemt een couplet voor haar rekening; een leuke afwisseling op een album van The 1975. Het nummer, met mooie tokkel op een akoestische gitaar, gaat over religie en homoseksualiteit. Ondanks dat Healy atheïst is, heeft hij al meerdere keren over religie gezongen. Op If I Believe You bijvoorbeeld, een gospel-nummer van hun tweede album waarin hij zegt wel te willen geloven in God als dat betekent dat hij geen pijn meer zal lijden. Deze track lijkt de andere kant van het verhaal te vertellen ; een jongen met gevoelens voor een andere jongen, die hij nooit kan tonen omdat hij gelovig is.
Roadkill gaat over het leven tijdens het touren van de band. Het is een supercatchy nummer dat je na een couplet al kan meezingen.Op deze track zijn een aantal country-invloeden te horen; vooral in de akkoordenwisseling en de beat. Het is ook lang niet de enige song van het album, die geïnspireerd is op countrymuziek. Volgens Healy is er niet zo’n groot verschil tussen emo-muziek en countrymuziek.
Notes On A Conditional Form gaat met veel toffe indierock nummers de vorige The 1975-plaat ver voorbij. Het is knap hoe de band het voor elkaar heeft gekregen om veel nummers op hetzelfde album te zetten en er toch een passend geheel van te maken. Hoewel het album een aantal nummers bevat die de tracklist beter niet hadden kunnen halen, vallen die songs in het niet bij de rest van de plaat, die enorm goed is.
