Met al meer dan veertig studioplaten op zijn naam, vult Van Morrison zijn discografie aan met Three Chords And The Truth. De titel slaat op de bekende quote van Harlan Howard ‘All I got is a red guitar, three chords and the truth’ – waarmee hij op countrymuziek doelde. En dat is te horen. In vergelijking met eerder werk, vooral met zijn meest recente album Prophet Speaks (2018), heeft Morrison meer country-elementen aan zijn bluesmuziek toegevoegd.
De inmiddels 74-jarige Van Morrison is nog steeds zijn prachtige zangstem niet verloren en bewijst dat in elk nummer opnieuw. Echter, zijn veel nummers net iets te lang om de aandacht er volledig bij te kunnen houden, waardoor sommige delen van de tekst je zullen ontglippen. Dat is overigens geen groot gemis, want de lyrics zijn niet erg diepgaand.
Days Gone By, met bijna 8 minuten het langste lied op het album, kwam eerder dit jaar al uit als single. Het is een mooi nummer, maar had gehalveerd kunnen worden in de lengte. Van alle nummers die op het album staan, is het onbegrijpelijk waarom juist Days Gone By gekozen is als single, terwijl er betere kandidaten bij zitten.
Zoals bijvoorbeeld In Search of Grace, wat een vrolijk geluid heeft maar een ietwat negatieve tekst. Het enige dat een beetje stoort tijdens het nummer is dat de instrumenten de zang iets te veel overstemmen. In het midden volgt wel een toffe gitaarsolo die de aandacht erbij houdt. Dat kan je helaas niet zeggen over Morrisons stem tijdens de rest van het nummer.
Opener March Winds In February heeft een relaxte sfeer en is prettig om op de achtergrond aan te hebben staan. Bij veel nummers van dit album staat de blues-baslijn centraal, zo ook bij deze. Up On Broadway heeft een soortgelijke baslijn, maar toch een gitaarrifje dat net iets meer weg heeft van country dan van blues. De studioplaat bevat een interessante mix van country en blues. Morrisons stem is voor beide genres perfect, waardoor het vrij goed gelukt is een productie te maken die onder beiden valt en toch past bij zijn eerdere werk.
Titeltrack Three Chords And The Truth klinkt misschien alsof het duidelijk een countryvibe gaat hebben, maar niks is minder waar. Van de veertien nummers van het album is deze wel het meest interessant, vooral door de gitaarsolo in het midden die compleet onverwacht is. Het lied begint met een duidelijke blues-baslijn en zelfs wat ‘jazzy’ percussie, echter zijn er subtiele country-elementen te vinden in de gitaarriff.
Waar tegenwoordig minder waardering is voor bluesmuziek door onder andere het gebrek aan airplay, is het te hopen dat dit pareltje toch een kans krijgt. Ondanks dat het album te veel nummers bevat die allemaal net iets te lang duren, is Van Morrisons stem erg prettig om naar te luisteren en is het bewonderenswaardig hoe hij op deze leeftijd nog een album met zo’n geluid geproduceerd krijgt.
