Drie jaar na FIVE heeft de Engelse indieband White Lies een nieuw album uitgebracht. Fear of Flying, zoals de band tot 2007 heette, kent in ieder geval geen angst voor gitaren en knallende drums op hun nieuwe album genaamd As I Try Not To Fall Apart.
Een deel van de plaat hebben we al kunnen horen voor de release, omdat er al vier singles uitgebracht waren. I Dont Want To Go To Mars is een van die singles. Vorig jaar werd dit nummer al uitgebracht en de track, die neigt naar indierock, legde de verwachtingen voor de plaat erg hoog. Het nummer barst van de energie en heeft een hoog Foo Fighters-gehalte. Met een lang instrumentaal middenstuk heb je nog net niet het gevoel dat je op een festivalterrein staat en het nummer live wordt gespeeld. En dat bevalt goed.
De hoge verwachting die de single gaf, is met deze plaat niet volledig doorgezet. Het is geen album bestaande uit alleen maar knallende nummers. Dat betekent echter niet dat de plaat geen andere goede nummers kent. Met Breathe heb je bijvoorbeeld een rustige opbouw naar een bombastischer refrein: een nummer dat je zeker niet mag missen als je de plaat gaat luisteren.
Verder is Step Outside een fijne track om op te zetten. Het heeft een funky sound waardoor je gegarandeerd meebeweegt op de muziek. Ook met Roll December is stilzitten geen mogelijkheid: je rolt de intro al binnen met de drums en na een wat lange intro – logisch want het nummer duurt bijna zeven minuten – doet het al snel als een rocknummer aan. Vooral op het einde gaat het er stevig aan toe.
Opvallend is dat alle bijna alle nummers boven de vier minuten uitkomen. Alleen het rustige The End redt het net niet met drie minuten en 54 seconden. Grappig genoeg is dit nummer niet de afsluiter van de plaat, maar het is samen met Ragworm duidelijk een ander nummer dan de rest. Het tempo wordt met deze tracks uit de plaat gehaald en dat is jammer.
De hoop dat de nieuwe plaat van White Lies bestond uit nog meer knallers als I Dont Want To Go To Mars, is helaas niet uitgekomen. As I Try Not To Fall Apart bestaat uit uiteenlopende nummers waarmee de band wel bewijst veelzijdig te werk te kunnen gaan. De muziek liegt er in ieder geval niet om: White Lies heeft een album met zeker een aantal sterke tracks weten neer te zetten, maar helemaal fantastisch is het niet te noemen.
