Whitesnake is David Coverdale en David Coverdale is Whitesnake. Zijn carrière begon weliswaar als zanger van Deep Purple toen hij in 1973 de opvolger van Ian Gillan werd, maar vijf jaar later startte hij zijn eigen band. Met het nieuwe album Flesh & Blood bewijst Coverdale dat het vuur in zijn vlees en bloed nog steeds brandt.
Het is goed om Whitesnake weer te horen en dat gevoel is wederzijds, gezien de titel van het openingsnummer. Good To See You Again begint met een vette gitaarriff waarna Coverdale al snel de spotlights pakt. Het klinkt als een nummer uit de glorietijd, toen Bernie Marsden en Micky Moody menig gitaarduel met elkaar uitvochten. Maar eerlijk is eerlijk, het huidige tandem Joel Hoekstra en Reb Beach doet niet voor ze onder. Ouderwets genieten dus met scheurende gitaren en een van de beste rockstemmen ter wereld. Even gas terug met Gonna Be Alright dat, mede door het gebruik van keyboards, een stuk melodieuzer klinkt. Met verder een hoofdrol voor good old Tommy Aldridge die alles vakkundig aan elkaar drumt en een geruststellende ‘It’s gonna be alright, baby’ als laatste boodschap van Coverdale.
Met eerste single Shut Up & Kiss Me is het weer rocken in de hoogste versnelling. Live zal dit nummer het zeker goed doen, omdat het publiek bij het refrein lekker met Coverdale kan meeblèren. Vrijwel het hele album ademt de sfeer van Whitesnake, maar Always & Forever is een duidelijke uitzondering. De stem van wijlen Phil Lynott ontbreekt, maar je zou haast zeggen dat dit een nummer van Thin Lizzy is. Met name de sound van de gitaren klinkt als eerbetoon aan deze legendarische Ierse band. Een ander nummer dat niet echt Whitesnake-achtig klinkt is het akoestische After All dat het rustpunt van het album is. Coverdale heeft een geweldige strot, maar kan ook gevoelig zingen.
Trouble Is Your Middle Name is een stamper van jewelste met een vertrouwd geluid, maar het is vooral een samenspel van een stel geweldige muzikanten. Het bluesnummer van het album is Heart Of Stone en dat is een van de hoogtepunten van Flesh & Blood. Van een niveau als bijvoorbeeld Mistreated dat Coverdale samen met Ritchie Blackmore voor Deep Purple schreef. Laatste nummer Sands Of Time heeft Arabische invloeden en doet daardoor in het begin een beetje denken aan Kashmir van Led Zeppelin en Gates Of Babylon van Rainbow. Nog één keer mag het gitaarduo Hoekstra en Beach vlammen.
Flesh & Blood is voor Whitesnake-begrippen iets meer rock en iets minder blues. David Coverdale zingt na al die jaren nog steeds met ontzettend veel energie en passie. Toch is het een tijd geleden dat Whitesnake zo’n goed album heeft uitgebracht. Deze band verdient meer aandacht. Voor ‘oude’ rockers is Flesh & Blood een verplichte aankoop.
