Yung Bleu – Moon Boy

Waardering

5

6

Het is een week geleden dat autotune-koning T-Pain flink wat stof deed opwaaien na een minuten durende tirade. ‘Iedereen klinkt hetzelfde en ik ben het zat’, riep hij op zijn Twitch-kanaal. Zijn mening is duidelijk: hedendaagse artiesten zijn niet meer bezig met het maken van originele muziek, maar met elkaar imiteren. Woorden die bijna direct aan Yung Bleu gericht lijken. Zijn nieuwste project Moon Boy klinkt niet als een nieuw project, maar als een album dat je al honderd keer hebt gehoord.

Dat wil niet zeggen dat de muziek slecht is. Sterker nog: de opener Die Under The Moon met John Legend is met zijn pianotonen en emotionele tekst best een sterke start van het project.  Vooral het harmonieuze zangstuk van John Legend maakt indruk en heeft een behoorlijke gospel-invloed. Misschien zit daar ook juist het probleem. Yung Bleu klinkt zelden als de ster op zijn eigen album.

Het is ook niet gek dat een artiest in de schaduw van andere artiesten komt te staan als onder anderen H.E.R, Chris Brown, Big Sean en Drake een gastbijdrage leveren aan Moon Boy. Het gebeurt Yung Bleu echter wat te vaak. Deze enorme lading aan samenwerkingen zorgt er ook voor dat solotracks als Last Summer en Dark Clouds een stuk minder interessant worden. Sonisch zit er namelijk amper verschil tussen de nummers. Met of zonder extra artiest toont Yung Bleu continu hetzelfde trucje.

Toch is er iets dat al deze artiesten in Yung Bleu zien, anders had hij deze indrukwekkende lijst aan namen niet op zijn album bij elkaar verzameld. Zijn potentie is het best te horen op You’re Mines Still met Drake. Yung Bleu kan het eigenlijk allemaal. Zijn autotune-zangstem is van hoog niveau en ook rappend komt hij goed uit de verf naast Drake. Het zijn echter de woorden van Drake die het meest blijven hangen. Hier valt vooral winst te boeken voor Yung Bleu.

Moon Boy duurt zo’n drie kwartier en in al die tijd zegt Yung Bleu niets dat we niet eerder hebben gehoord van een rapper. De Amerikaan lijkt zich te focussen op het straatje van vakgenoten als Lil Baby en Lil Durk, die al veel succes hebben bereikt met dit geluid. Vooral Water Works met Gunna is het bewijs van deze invloed. De track klinkt als een weggooier van het album Drip Harder van Lil Baby en Gunna en daardoor verre van authentiek.

Zo is de cirkel rond en zijn de woorden van T-Pain weer perfect toepasbaar. Yung Bleu lijkt tijdens het samenstellen van Moon Boy te veel te hebben gekeken naar zijn collega-rappers en te weinig naar zijn eigen talent. Als Yung Bleu een eigen geluid weet te vinden en zijn muziek wat meer inhoud weet te geven, kan hij een hele grote worden. Op dit moment is het helaas allemaal nog te oppervlakkig.