Vanmiddag is bekend gemaakt dat soulzangeres Roberta Flack op 88-jarige leeftijd is overleden. Haar grootste successen boekte ze met de hits The First Time Ever I Saw Your Face en Killing Me Softly. Maar haar rijke oeuvre is vele malen groter met negentien studioalbums, tientallen singles en een carrière die maar liefst zeven decennia omspant (van de eerste single in 1969 tot haar laatste single in 2021).
Roberta Cleopatra Flack werd geboren op 10 februari 1937 in Black Mountain, North Carolina. Haar uitzonderlijke muzikale talent werd al vroeg duidelijk. Op slechts vijftienjarige leeftijd kreeg ze een studiebeurs voor de prestigieuze Howard University, waar ze zich toelegde op klassieke piano. Ondanks haar liefde voor klassieke muziek vond ze haar ware stem in de soul en jazz. In de avonduren trad ze op in clubs in Washington D.C., waar haar subtiele, maar krachtige interpretaties de aandacht trokken. Uiteindelijk leidde dit tot een platencontract bij Atlantic Records en de release van haar debuutalbum.
Haar grote doorbraak kwam toen een van haar nummers werd gebruikt in een film. The First Time Ever I Saw Your Face, een nummer dat oorspronkelijk in 1969 op haar debuutalbum First Take stond, werd in 1972 door Clint Eastwood gebruikt in de film Play Misty for Me. Dit betekende Flacks doorbraak en leverde haar een Grammy Award op. Opvallend genoeg is ook haar laatste studiowerk – het nummer Running – gekoppeld aan een film. 3100: Run and Become uit 2018 is een documentaire over ultralangeafstandslopers die fysieke en spirituele grenzen verleggen.
Tijdens een besloten optreden in een bijzondere setting, namelijk in het Witte Huis in Washington D.C. en in het bijzijn van toenmalig president Carter, merkte Flack vlak voor aanvang op dat de piano waarop ze zou gaan spelen niet goed gestemd was. Dat kon ze niet over haar hart verkrijgen, dus belde ze haar pianostemmer en regelde zo discreet dat het instrument werd aangepast voordat ze begon. Dit geduld en haar compromisloze streven naar kwaliteit waren kenmerkend voor haar werkethos.
Naast haar eigen muziek was Flack betrokken bij verschillende educatieve projecten. Ze zette zich in voor muziekonderwijs en richtte een school op om kinderen uit minder bedeelde milieus de kans te geven een instrument te leren bespelen. Haar overtuiging dat muziek een transformerende kracht heeft, dreef haar om jonge talenten te ondersteunen en kansen te bieden waar die anders misschien niet waren geweest. Ondanks fysieke beperkingen in haar latere jaren, Flack werd gediagnosticeerd met ALS, bleef haar liefde voor muziek onverminderd en bleef ze zich inzetten voor artistieke en educatieve initiatieven. Haar invloed reikt daardoor veel verder dan haar discografie; talloze artiesten hebben zich door haar laten inspireren en haar stijl blijft een referentiepunt in de soul- en jazzmuziek.
In 2012 bracht Roberta Flack nog een bijzonder eerbetoon aan vier andere grootheden uit de muziekgeschiedenis met haar album Let It Be Roberta: Roberta Flack Sings The Beatles. Morgen zou George Harrison jarig zijn. De in 2001 overleden muzikant zou dan 82 worden. Kun je het je voorstellen? Hij op gitaar, zij achter de piano en samen zingen ze Here Comes The Sun.
Killing me softly als ze samen zingen ‘And I say, it’s all right’.
